Ładny, ale nie niezbędny
W obecnej erze odpowiedzialności edukacyjnej i testowania na wysokim poziomie w szkołach publicznych wielu członków społeczności edukacyjnej zastanawia się nad ograniczeniami programowymi, ponieważ coraz więcej czasu nauczania poświęca się na przedmioty, które są testowane. Jeśli standaryzowane testy mają potencjał do ograniczenia oferty programowej, uczniowie prawdopodobnie doświadczają zmniejszenia ekspozycji na sztukę w swojej edukacji, a co za tym idzie, ograniczeń w rozwoju i osiągnięciach umysłu. Ta książka bada, jak ekspozycja i udział w sztuce w edukacji dziecka są dotknięte w obecnym klimacie standardów i odpowiedzialności napędzania szkół publicznych. Wykorzystując metodologię narracyjnych dociekań, historie liderów edukacyjnych rzucają światło na presję odpowiedzialności, ważne aspekty rozwojowe edukacji artystycznej i aspekty przywództwa edukacyjnego niezbędne do promowania, utrzymywania i rozwijania programów edukacji artystycznej w szkołach. Analiza tych historii powinna być szczególnie przydatna dla profesjonalistów w dziedzinie przywództwa edukacyjnego, a także dla edukatorów sztuki, zwolenników sztuki i nauczycieli przedmiotów ogólnokształcących.