Kubernetes w akcji

• Druk: 2021
• Seria / cykl: W akcji
• Autor: Marko Lukša
• Tłumacz: Marek Włodarz
• Wydawca: Wydawnictwo Naukowe PWN

Kubernetes w akcji uczy, jak stosować Kubernetes do wdrażania rozproszonych aplikacji opartych na kontenerach. Zanim zbudujemy swój pierwszy klaster, rozpoczniemy od przeglądu technologii Docker i Kubernetes. Następnie stopniowo będziemy rozbudowywać wstępną aplikację, dodając funkcje i pogłębiając swoją wiedzę o architekturze i działaniu Kubernetes. Opanujemy też takie ważne zagadnienia, jak monitorowanie, dostrajanie i skalowanie.
W książce omówiono:
• Wewnętrzne mechanizmy Kubernetes
• Wdrażanie kontenerów w klastrze
• Zabezpieczanie klastrów
• Aktualizowanie aplikacji bez wyłączania
Publikacja jest przeznaczona dla średnio zaawansowanych programistów, nieznających Dockera ani systemów orkiestracji kontenerów.

• Kategorie:
  1. Ebooki i Audiobooki »
  2. Ebooki »
  3. Ebooki popularnonaukowe i specjalistyczne »
  4. Informatyka
• Język wydania: polski
• ISBN: 978-83-01-21739-6
• ISBN druku: 978-83-01-21593-4
• Liczba stron: 656

przedmowa xix
podziękowania xxi
o książce xxiii
o autorze xxix
o ilustracji na okładce xxxi
Część I. Przegląd 1
1 Wprowadzenie do Kubernetes 3
1.1. Zapotrzebowanie na system taki jak Kubernetes 5
Przechodzenie od aplikacji monolitycznych do mikroserwisów 5 
Zapewnianie spójnego środowiska dla aplikacji 8 
Przechodzenie do ciągłego dostarczania: DevOps oraz NoOps 9
1.2 Przedstawiamy technologie kontenerowe 10
Czym są kontenery 11 
Platforma kontenerów Docker 15
	1.3 Wprowadzenie do Kubernetes 19
		Pochodzenie 19 
		Ogólny obraz Kubernetes 20 
		Architektura klastra Kubernetes 21 Uruchamianie aplikacji w Kubernetes 23
		Korzyści z używania Kubernetes 25
	1.4 Podsumowanie 28
2. Pierwsze kroki z Dockerem i Kubernetes 29
	2.1 Tworzenie, uruchamianie i udostępnianie obrazu kontenera 30
		Instalowanie Dockera i uruchamianie powitalnego kontenera 30
		Tworzenie trywialnej aplikacji Node.js 32 
		Tworzenie Dockerfile dla obrazu 33 
		Budowanie obrazu kontenera 34 
		Uruchamianie obrazu kontenera 36 
		Badanie wnętrza uruchomionego kontenera 38 
		Zatrzymywanie i usuwanie kontenera 40
		Wypychanie obrazu do rejestru obrazów 40
	2.2 Konfigurowanie klastra Kubernetes 41
		Uruchamianie lokalnego jednowęzłowego klastra Kubernetes przy użyciu Minikube 42
		Korzystanie z hostowanego klastra Kubernetes przy użyciu Google Kubernetes Engine 44 
		Konfigurowanie aliasu i dopełniania poleceń dla kubectl 47
	2.3 Uruchamianie naszej pierwszej aplikacji w Kubernetes 48
		Wdrażanie naszej aplikacji Node.js 48 
		Uzyskiwanie dostępu do aplikacji 52
		Logiczne części naszego systemu 54 
		Skalowanie aplikacji w poziomie 55
		Badanie, na których węzłach działa aplikacja 58 
		Przedstawiamy tablicę kontrolną Kubernetes 59
	2.4 Podsumowanie 61
Część II. Podstawowe koncepcje  63
3. Pody: uruchamianie kontenerów w Kubernetes 65
	3.1 Przedstawiamy pody 66
		Dlaczego potrzebujemy podów 66 
		Istota podów 67 
		Właściwe porządkowanie kontenerów między pody 69
	3.2 Tworzenie podów na podstawie deskryptorów YAML lub JSON 71
		Badanie deskryptora YAML istniejącego podu 72 
		Tworzenie prostego deskryptora YAML dla podu 74 
		Wykorzystanie kubectl create do utworzenia podu 76
		Przeglądanie dzienników aplikacji 76 
		Wysyłanie żądań do podu 78
	3.3 Porządkowanie podów przy użyciu etykiet 79
		Przedstawiamy etykiety 80 
		Specyfikowanie etykiet przy tworzeniu podu 81 
		Modyfikowanie etykiet istniejących podów 82
	3.4 Wyliczanie podzbiorów podów przy użyciu selektorów etykiet 82
		Wyliczanie podów przy użyciu selektora etykiet 83 
		Stosowanie wielu warunków w selektorze etykiet 84
	3.5 Używanie etykiet i selektorów do ograniczania rozmieszczania podów 85
		Używanie etykiet do kategoryzowania węzłów roboczych 85 
		Przypisywanie podów do określonych węzłów 86 
		Umieszczanie podu na jednym, określonym węźle 86
	3.6 Opisywanie podów 87
		Wyszukiwanie adnotacji obiektów 87 
		Dodawanie i modyfikowanie adnotacji 88
	3.7 Wykorzystanie przestrzeni nazw do grupowania zasobów 89
		Dlaczego przestrzenie nazw są potrzebne 89 
		Odkrywanie innych przestrzeni nazw i ich podów 89 
		Tworzenie przestrzeni nazw 90 
		Zarządzanie obiektami w innych przestrzeniach nazw 91 
		Izolacja zapewniana przez przestrzenie nazw 92
	3.8 Zatrzymywanie i usuwanie podów 92
		Usuwanie podu według nazwy 92 
		Usuwanie podów przy użyciu selektorów etykiet 93 
		Usuwanie podów przez usunięcie całej przestrzeni nazw 94
		Usuwanie wszystkich podów w przestrzeni nazw, ale z zachowaniem tej przestrzeni nazw 94 
		Usuwanie (niemal) wszystkich zasobów w przestrzeni nazw 95
	3.9 Podsumowanie 95
4. Replikacja i inne kontrolery: wdrażanie zarządzanych podów 97
	4.1 Utrzymywanie dobrej kondycji podów 98
		Wprowadzenie do sond żywotności 99 
		Tworzenie sondy żywotności opartej na HTTP 99 
		Obserwowanie sondy żywotności w działaniu 100 
		Konfigurowanie dodatkowych właściwości sondy żywotności 101 
		Tworzenie skutecznych sond żywotności 103
	4.2 Przedstawiamy kontrolery replikacji 104
		Działanie kontrolera replikacji 105 
		Tworzenie kontrolera replikacji 107 
		Obserwowanie kontrolera replikacji w działaniu 109 
		Przenoszenie podów do zakresu i poza zakres kontrolera replikacji 113 
		Zmienianie szablonu podu 116 
		Skalowanie podów w poziomie 117 
		Usuwanie kontrolera replikacji 119
	4.3 Używanie obiektów ReplicaSet zamiast ReplicationController 120
		Porównanie ReplicaSet z ReplicationController 120 
		Definiowanie Replica-Set 121  
		Tworzenie i badanie obiektu ReplicaSet 122 
		Korzystanie z bardziej ekspresyjnych selektorów etykiet w ReplicaSet 123 
		Podsumowanie ReplicaSet 123
	4.4 Uruchamianie dokładnie jednego podu w każdym węźle przy użyciu DaemonSet 124
		Wykorzystanie DaemonSet do uruchomienia podu w każdym węźle 125 
		Używanie DaemonSet do uruchamiania podów tylko na wybranych węzłach 125
	4.5 Uruchamianie podów, które wykonują pojedyncze, kompletne zadanie 128
		Przedstawiamy zasób Job 129 
		Definiowanie zasobu Job 130 
		Obserwowanie uruchamiania podu przez obiekt Job 130 
		Uruchamianie wielu wystąpień podu w zasobie Job 131 
		Ograniczanie czasu, w którym pod obiektu Job musi ukończyć pracę 133
	4.6 Planowanie okresowego wykonywania zadania lub jeden raz w przyszłości 133
		Tworzenie obiektu CronJob 134 
		Jak uruchamiane są zaplanowane zadania 135
	4.7 Podsumowanie 136
5. Usługi: umożliwianie odkrywania i komunikowania się klientów z podami 137
	5.1 Wprowadzenie do usług 138
		Tworzenie usług 139 
		Odkrywanie usług 146
	5.2 Łączenie się z usługami działającymi poza klastrem 150
		Wprowadzenie do punktów końcowych usług 150 
		Ręczne konfigurowanie punktów końcowych usługi 151 
		Tworzenie aliasu dla zewnętrznej usługi 152
	5.3 Eksponowanie usług klientom zewnętrznym 153
		Korzystanie z usługi typu NodePort 154 
		Eksponowanie usługi przez zewnętrzny moduł równoważenia obciążeń 158 
		Osobliwości połączeń zewnętrznych 160
	5.4 Zewnętrzne eksponowanie usług przy użyciu zasobu Ingress 162
		Tworzenie zasobu Ingress 164 
		Uzyskiwanie dostępu do usługi za pośrednictwem Ingress 164 
		Eksponowanie wielu usług przez ten sam obiekt Ingress 166
		Konfigurowanie obsługi ruchu TLS przez Ingress 167
	5.5 Sygnalizowanie, kiedy pod jest gotowy do akceptowania połączeń 169
		Przedstawiamy sondy gotowości 170 
		Dodawanie sondy gotowości do podu 171
		Co powinny robić rzeczywiste sondy gotowości 174
	5.6 Używanie usługi headless w celu odkrywania indywidualnych podów 175
		Tworzenie usługi headless 175 
		Odkrywanie podów przy użyciu DNS 176 
		Odkrywanie wszystkich podów – łącznie z tymi, które nie są gotowe 177
	5.7 Rozwiązywanie problemów z usługami 178
	5.8 Podsumowanie 179
6. Woluminy: dołączanie do kontenerów dyskowej pamięci masowej 180
	6.1 Przedstawiamy woluminy 181
		Objaśnianie woluminów na przykładzie 181 
		Przedstawiamy dostępne typy woluminów 184
	6.2 Używanie woluminów do współużytkowania danych między kontenerami 185
		Korzystanie z woluminu emptyDir 185 
		Wykorzystanie repozytorium Git jako punktu wyjścia dla naszego woluminu 188
	6.3 Uzyskiwanie dostępu do plików w systemie plików węzła roboczego 191
		Przedstawiamy wolumin hostPath 192 
		Badanie podów systemowych używających woluminów hostPath 192
	6.4 Korzystanie z trwałej pamięci masowej 194
		Korzystanie z GCE Persistent Disk w woluminie podu 194
		Korzystanie z innych typów woluminów z leżącą w tle trwałą pamięcią masową 198
	6.5 Oddzielanie podów od leżącej w tle technologii pamięci masowej 199
		Wprowadzenie do obiektów PersistentVolume i PersistentVolumeClaim 200
		Tworzenie zasobu PersistentVolume 201 
		Żądanie PersistentVolume przez utworzenie PersistentVolumeClaim 203 
		Używanie obiektu Persistent VolumeClaim w podzie 205 
		Zalety korzystania z obiektów PersistentVolume i żądań 206 
		Recykling obiektów PersistentVolume 207
	6.6 Dynamiczne wyposażanie obiektów PersistentVolume 209
		Definiowanie dostępnych typów pamięci masowej przez zasoby StorageClass 209
		Żądanie klasy magazynowej w PersistentVolumeClaim 210 
		Dynamiczne wyposażanie bez specyfikowania klasy magazynowej 212
	6.7 Podsumowanie 215
7. Obiekty ConfigMap oraz Secret: konfigurowanie aplikacji 217
	7.1 Konfigurowanie skontenerowanych aplikacji 218
	7.2 Przekazywanie do kontenerów argumentów wiersza polecenia 219
		Definiowanie polecenia i argumentów w Dockerze 219 
		Nadpisywanie polecenia i argumentów w Kubernetes 221
	7.3 Ustawianie zmiennych środowiskowych dla kontenera 223
		Specyfikowanie zmiennych środowiskowych w definicji kontenera 224
		Odwoływanie się do innych zmiennych środowiskowych w wartości zmiennej 224 
		Wady kodowania zmiennych środowiskowych na sztywno 225
	7.4 Oddzielanie konfiguracji przy użyciu ConfigMap 225
		Przedstawiamy obiekty ConfigMap 225 
		Tworzenie ConfigMap 227 
		Przekazywanie wpisu ConfigMap do kontenera jako zmiennej środowiskowej 230 
		Przekazywanie naraz wszystkich wpisów w obiekcie ConfigMap jako zmiennych środowiskowych 231 
		Przekazywanie wpisu ConfigMap jako argumentu wiersza polecenia 232 
		Używanie woluminu configMap do eksponowania wpisów ConfigMap jako plików 233 
		Aktualizowanie konfiguracji aplikacji bez konieczności jej restartowania 239
	7.5 Wykorzystanie obiektów Secret do przekazywania poufnych danych do kontenerów 242
		Przedstawiamy obiekty Secret 242 
		Przedstawiamy sekret domyślnego tokenu 243 
		Tworzenie sekretu 245 
		Porównanie obiektów ConfigMap i Secret 246 
		Korzystanie z sekretu w podzie 248 
		Jak obrazy pobierają sekrety 252
	7.6 Podsumowanie 254
8. Dostęp z aplikacji do metadanych podu i innych zasobów 255
	8.1 Przekazywanie metadanych za pośrednictwem Downward API 256
		Dostępne metadane 257 
		Eksponowanie metadanych za pośrednictwem zmiennych środowiskowych 257 
		Przekazywanie metadanych przez pliki w woluminie downwardAPI 260
	8.2 Komunikowanie się z serwerem API Kubernetes 264
		Poznawanie API typu REST w Kubernetes 265 
		Komunikowanie się z serwerem API z wnętrza podu 270 
		Upraszczanie komunikacji z serwerem API za pomocą kontenerów ambasadorów 275 
		Wykorzystanie bibliote klienckich w celu komunikacji z serwerem API 278
	8.3 Podsumowanie 281
9. Obiekty Deployment: deklaratywne aktualizowanie aplikacji 282
	9.1 Aktualizowanie aplikacji działających w podach 283
		Usuwanie starych podów i zastępowanie ich nowymi 284 
		Wystartowanie nowych podów, a następnie usuwanie starych 285
	9.2 Wykonywanie automatycznej aktualizacji kroczącej przy użyciu kontrolera replikacji 286
		Uruchamianie wstępnej wersji aplikacji 287 
		Wykonywanie aktualizacji kroczącej przy użyciu kubectl 288 
		Dlaczego kubectl rolling-update jest już przestarzałe 293
	9.3 Korzystanie z obiektów Deployment w celu deklaratywnego aktualizowania aplikacji 294
		Tworzenie zasobu Deployment 295 
		Aktualizowanie zasobu Deployment 297
		Wycofywanie wdrożenia 302 
		Kontrolowanie tempa aktualizacji 305
		Wstrzymywanie procesu aktualizacji 307 
		Blokowanie rozpowszechniania wadliwych wersji 309
	9.4 Podsumowanie 313
10. Zasoby StatefulSet: wdrażanie replikowanych aplikacji stanowych 315
	10.1 Replikowanie podów stanowych 316
		Uruchamianie wielu replik, każdej z oddzielną pamięcią masową 316 
		Zapewnianie stabilnej tożsamości każdego podu 318
	10.2 Istota obiektów StatefulSet 319
		Porównanie obiektów StatefulSet i ReplicaSet 319 
		Zapewnianie stabilnej tożsamości sieciowej 321 
		Zapewnianie stabilnej dedykowanej pamięci masowej dla każdego wystąpienia z pamięcią stanu 324 
		Gwarancje StatefulSet 326
	10.3 Korzystanie ze StatefulSet 326
		Tworzenie aplikacji i obrazu kontenera 326 
		Wdrażanie aplikacji przy użyciu StatefulSet 328 
		Testowanie naszych podów 332
	10.4 Odkrywanie partnerów w StatefulSet 337
		Implementowanie odkrywania partnerów przy użyciu DNS 338 
		Aktualizowanie StatefulSet 340 
		Testowanie klastrowanego magazynu danych 341
	10.5 Jak zasoby StatefulSet radzą sobie z awariami węzłów 342
		Symulowanie odłączenia węzła od sieci 342
		Ręczne usuwanie podu 344
	10.6 Podsumowanie 346
Część III Poza podstawami 347
11. Poznawanie wewnętrznych mechanizmów Kubernetes 349
	11.1 Poznajemy architekturę 350
		Rozproszona natura komponentów Kubernetes 351 
		Jak Kubernetes używa etcd 353 
		Co robi serwer API 357 
		Jak serwer API powiadamia klientów o zmianach zasobów 359 
		Poznajemy Scheduler 360 
		Przedstawiamy kontrolery działające w komponencie Controller Manager 363 
		Co robi Kubelet 368 
		Rola komponentu Kubernetes Service Proxy 369 
		Przedstawiamy dodatki Kubernetes 370
		Zbieranie wszystkiego razem 372
	11.2 Jak współpracują kontrolery 372
		Jakie komponenty są zaangażowane 372 
		Łańcuch zdarzeń 373 
		Obserwowanie zdarzeń klastra 375
	11.3 Czym jest uruchomiony pod 376
	11.4 Łączność sieciowa wewnątrz podu 377
		Jaka musi być ta sieć 377 
		Zagłębianie się w działanie sieci 379 
		Przedstawiamy Container Network Interface 381
	11.5 Jak są implementowane usługi 381
		Przedstawiamy kube-proxy 382 
		Jak proces kube-proxy używa iptables 382
	11.6 Uruchamianie klastrów wysokiej dostępności 384
		Zapewnianie wysokiej dostępności naszych aplikacji 384 
		Zapewnianie wysokiej dostępności komponentów warstwy sterowania Kubernetes 385
	11.7 Podsumowanie 388
12. Zabezpieczanie serwera API Kubernetes 389
	12.1 Istota uwierzytelniania 390
		Użytkownicy i grupy 390 
		Przedstawiamy zasoby ServiceAccount 391 
		Tworzenie zasobów ServiceAccount 393 
		Przypisywanie konta usługowego do podu 395
	12.2 Zabezpieczanie klastra przy użyciu kontroli dostępu opartej na rolach 397
		Przedstawiamy wtyczkę autoryzującą RBAC 397 
		Przedstawiamy zasoby RBAC 399
		Używanie zasobów Role i RoleBinding 402 
		Używanie ról klastra i wiązań ról klastra 406 
		Domyślne role klastra i wiązania ról klastra 416 
		Rozważne przyznawanie uprawnień autoryzacyjnych 418
	12.3 Podsumowanie 419
13. Zabezpieczanie węzłów i sieci klastra 421
	13.1 Używanie w podzie przestrzeni nazw hostującego węzła 422
		Używanie w podzie przestrzeni nazw sieciowych węzła 422 
		Dowiązywanie do portu hosta bez używania przestrzeni nazw sieciowych hosta 423 
		Używanie przestrzeni nazw PID i IPC węzła 426
	13.2 Konfigurowanie kontekstu zabezpieczeń kontenera 427
		Uruchamianie kontenera jako określony użytkownik 428 
		Powstrzymywanie kontenera przed działaniem jako root 428 
		Uruchamianie podów w trybie uprzywilejowanym 429 
		Dołączanie do kontenera indywidualnych możliwości jądra 431 
		Odrzucanie możliwości z kontenera 433
		Powstrzymywanie procesów przed zapisywaniem w systemie plików kontenera 434 
		Współużytkowanie woluminów, gdy kontenery działają jako różni użytkownicy 435
	13.3 Ograniczanie stosowania w podach funkcji związanych z zabezpieczeniami 437
		Przedstawiamy zasób PodSecurityPolicy 437 
		Zasady runAsUser, fsGroup oraz supplementalGroups 440 
		Konfigurowanie dozwolonych, domyślnych i zabronionych możliwości 442 
		Ograniczanie typów woluminów używanych przez pody 444 
		Przypisywanie różnych zasobów PodSecurityPolicy do różnych użytkowników i grup 444
	13.4 Izolowanie sieci podów 448
		Włączanie izolacji sieciowej w przestrzeni nazw 448 
		Zezwalanie tylko niektórym podom z przestrzeni nazw na łączenie się z podem serwera 449 
		Izolacja sieci między przestrzeniami nazw Kubernetes 450 
		Izolowanie sieci przy użyciu notacji CIDR 451 
		Ograniczanie ruchu wychodzącego dla zbioru podów 452
	13.5 Podsumowanie 452
14. Zarządzanie zasobami obliczeniowymi podów 454
	14.1 Żądanie zasobów dla kontenerów podu 455
		Tworzenie podów z żądaniami zasobów 455 
		Jak żądania zasobów wpływają na rozmieszczanie podów 456 
		Jak żądania procesora wpływają na współdzielenie czasu procesora 461
		Definiowanie i żądanie niestandardowych zasobów 462
	14.2 Ograniczanie zasobów dostępnych dla kontenera 463
		Ustawienie sztywnego limitu ilości zasobów, których może używać kontener 463
		Przekraczanie limitów 465 
		Jak aplikacje w kontenerach postrzegają limity 466
	14.3 Klasy QoS dla podów 468
		Definiowanie klasy QoS dla podu 468 
		Który proces zostanie zabity, gdy brakuje pamięci 471
	14.4 Ustawianie domyślnych żądań i limitów dla podów w przestrzeni nazw 472
		Przedstawiamy zasób LimitRange 473 
		Tworzenie obiektu LimitRange 474
		Wymuszanie limitów 475 
		Stosowanie domyślnych żądań i limitów zasobów 476
	14.5 Ograniczanie łącznych zasobów dostępnych w przestrzeni nazw 477
		Przedstawiamy obiekt ResourceQuota 477 
		Specyfikowanie przydziałów trwałej pamięci masowej 479 
		Ograniczenie liczby dozwolonych obiektów 480 
		Specyfikowanie przydziałów dla określonych stanów podów i/lub klas QoS 481
	14.6 Monitorowanie użycia zasobów przez pody 483
		Gromadzenie i odczytywanie rzeczywistego użycia zasobów 483 
		Zapisywanie i analizowanie historycznych statystyk zużycia zasobów 485
	14.7 Podsumowanie 489
15. Automatyczne skalowanie podów i węzłów klastra 490
	15.1 Automatyczne skalowanie podów w poziomie 491
		Proces skalowania automatycznego 491 
		Skalowanie oparte na użyciu procesora 495 
		Skalowanie oparte na użyciu pamięci 502 
		Skalowanie oparte na innych i niestandardowych miarach 502 
		Ustalanie, jakie miary są odpowiednie dla automatycznego skalowania 504 
		Skalowanie w dół do zera replik 505
	15.2 Automatyczne skalowanie podów w pionie 505
		Automatyczne konfigurowanie żądań zasobów 506 
		Modyfikowanie żądań zasobów w czasie działania podu 506
	15.3 Horyzontalne skalowanie węzłów klastra 506
		Przedstawiamy Cluster Autoscaler 507 
		Włączanie funkcjonalności Cluster Autoscaler 509 
		Ograniczanie przerw w działaniu usługi w trakcie skalowania klastra w dół 510
	15.4 Podsumowanie 511
16. Zaawansowane rozmieszczanie 512
	16.1 Używanie skaz i tolerancji w celu odpychania podów od pewnych węzłów 513
		16.1.1 Skazy i tolerancje 513 
		Dodawanie niestandardowych skaz do węzła 515
		Dodawanie tolerancji do podów 516 
		Do czego można używać skaz i tolerancji 517
	16.2 Używanie koligacji węzła w celu przyciągania podów do określonych węzłów 518
		Specyfikowanie sztywnych reguł koligacji węzła 519 
		Priorytetyzowanie węzłów podczas rozmieszczania podów 521
	16.3 Kolokacja podów przy użyciu koligacji i anty-koligacji 525
		Używanie koligacji między podami w celu wdrażania podów w tym samym węźle 525
		Wdrażanie podów w tej samej szafie, strefie dostępności lub regionie geograficznym 528 
		Formułowanie preferencji koligacji zamiast sztywnych wymagań 529 
		Rozmieszczanie podów z dala od siebie nawzajem przy użyciu anty-koligacji 531
	16.4 Podsumowanie 533
17. Zalecenia dla tworzenia aplikacji 535
	17.1 Zbieranie wszystkiego razem 536
	17.2 Cykl życia podu 537
		Aplikacje muszą się spodziewać, że zostaną zabite i relokowane 538 
		Ponowne rozmieszczanie martwych lub częściowo martwych podów 540 
		Uruchamianie podów w określonej kolejności 542 
		Dodawanie hooków cyklu życia 544 
		Wyłączanie 548
	17.3 Zapewnianie, że wszystkie żądania klientów są właściwie obsłużone 552
		Unikanie zrywania połączeń klienckich podczas uruchamiania podu 552 
		Unikanie zrywania połączeń klienckich w trakcie wyłączania 552
	17.4 Tworzenie aplikacji łatwych do zarządzania w Kubernetes 557
		Tworzenie zarządzalnych obrazów kontenerów 557 Właściwe oznakowanie obrazów i rozważne używanie imagePullPolicy 558 
		Używanie etykiet wielowymiarowych zamiast jednowymiarowych 558 
		Opisywanie zasobów za pomocą adnotacji 559 
		Udostępnianie informacji o przyczynach zakończenia procesu 559 
		Obsługa dzienników aplikacji 561
	17.5 Najlepsze praktyki programowania i testowania 563
		Uruchamianie aplikacji poza Kubernetes w trakcie programowania 563 
		Korzystanie z Minikube w wytwarzaniu 564 
		Wersjonowanie i automatyczne wdrażanie manifestów zasobów 566 
		Ksonnet jako alternatywa dla pisania manifestów YAML/JSON 566 
		Stosowanie ciągłej integracji i ciągłego dostarczania (Continuous Integration i Continuous Delivery – CI/CD) 567
	17.6 Podsumowanie 568
18. Rozszerzanie Kubernetes 569
	18.1 Definiowanie niestandardowych obiektów API 570
		Przedstawiamy CustomResourceDefinition 570 
		Automatyzowanie niestandardowych zasobów przy użyciu niestandardowych kontrolerów 574 
		Walidacja niestandardowych obiektów 579 
		Udostępnianie niestandardowego serwera API dla niestandardowych obiektów 580
	18.2 Rozszerzanie Kubernetes przez Service Catalog 582
		Przedstawiamy Service Catalog 582 
		Przedstawiamy serwer API Service Catalog oraz Controller Manager 583 
		Brokery usług i OpenServiceBroker API 584 
		Przygotowywanie i używanie usługi 586 
		Odwiązanie i wyrejestrowanie 589 
		Co przynosi Service Catalog 589
	18.3 Platformy zbudowane na bazie Kubernetes 590
		Platforma kontenerów Red Hat OpenShift 590 
		Deis Workflow oraz Helm 594
	18.4 Podsumowanie 596
Dodatek A Używanie kubectl z wieloma klastrami 597
	A.1 Przełączanie między Minikube a Google Kubernetes Engine 597
	A.2 Używanie kubectl wobec wielu klastrów lub przestrzeni nazw 598
		Konfigurowanie lokalizacji pliku kubeconfig 598 
		Zawartości pliku kubeconfig 598 
		Listowanie, dodawanie i modyfikowanie wpisów pliku kubeconfig 600
		Używanie kubectl wobec różnych klastrów, użytkowników i kontekstów 601
		Przełączanie się między kontekstami 602 Listowanie kontekstów i klastrów 602
		Usuwanie kontekstów i klastrów 602
Dodatek B Tworzenie wielowęzłowego klastra przy użyciu kubeadm 603
	B.1 Konfigurowanie systemu operacyjnego i wymaganych pakietów 603
		Tworzenie maszyny wirtualnej 603 
		Konfigurowanie karty sieciowej maszyny wirtualnej 604 
		Instalowanie systemu operacyjnego 605 
		Instalowanie Dockera i Kubernetes 609 
		Klonowanie maszyny wirtualnej 610
	B.2 Konfigurowanie węzła master przy użyciu kubeadm 612
		Jak kubeadm uruchamia komponenty 613
	B.3 Konfigurowanie węzłów roboczych przy użyciu kubeadm 614
		Konfigurowanie sieci kontenerów 615
	B.4 Korzystanie z klastra z maszyny lokalnej 616
Dodatek C Korzystanie z innych środowisk wykonawczych kontenerów 617
	C.1 Używanie innych środowisk kontenerów za pośrednictwem CRI 617
		Środowisko wykonawcze kontenerów CRI-O 617 
		Uruchamianie aplikacji w maszynach wirtualnych zamiast w kontenerach 618
Dodatek D Cluster Federation 619
	D.1 Przedstawiamy Kubernetes Cluster Federation 619
	D.2 Architektura 620
	D.3 Sfederowane obiekty API 621
		Sfederowane wersje zasobów Kubernetes 621 
		Co robią sfederowane zasoby 622
indeks 624