Neuropsychologia tożsamości
Neuropsychologia tożsamości to nauka zajmująca się wzajemnymi powiązaniami mózgowia z systemem Ja oraz tworzoną przez ten system tożsamością indywidualną, społeczną i kulturową w celu pomocy osobie chorej. Z perspektywy teoretycznej nauka ta bada związek struktur i połączeń mózgowych z procesami poznawczymi, emocjonalnymi i zachowaniem oraz systemem Ja ściśle związanym z tożsamością. Z perspektywy klinicznej opracowuje metody diagnozy i ocenia efektywność rehabilitacji chorych z niedokształceniem i/lub destabilizacją systemu Ja oraz zaburzeniami tożsamości.
Monografia „Neuropsychologia tożsamości” to dzieło nowatorskie i niezwykłe – oryginalne w podejściu do problematyki tożsamości, nowoczesne w wymiarze teoretyczno-metodologicznym, erudycyjne i znakomicie napisane. Dzieło oparte na dorobku światowej nauki oraz wynikach własnych badań, pogłębione analizą przypadków klinicznych pacjentów z najczęstszymi uszkodzeniami mózgowia, potwierdzone neurofizjologicznymi markerami (tzw. medycyna faktów), inspiruje do stawiania pytań o złożoność fenomenu ludzkiego istnienia, wciąż poznawanego i nadal nie w pełni poznanego.
Prof. zw. dr hab. n. med. Bożena Grochmal-Bach
Doświadczeni Autorzy, mający w swym dorobku liczące się monografie naukowe, uczynili tu przedmiotem opisu
tożsamość człowieka, a ściślej mówiąc, możliwe powiązania biologiczne i fenomenologiczne tożsamości ze sferą opisu neuropsychologicznego. Z dzieła tego wyłania się nowe spojrzenie na sposób uprawiania neuropsychologii, wyznaczone przez szeroki humanistyczno-społeczny horyzont wzbogacający zorientowane dotychczas medycznie spojrzenie na opis zachowań ludzkich. Trzeba więc było wniknąć w strukturę Ja człowieka, by zrozumieć fenomen jego społecznego i zarazem kulturowego funkcjonowania, co Autorom monografii w pełni się udało. Prof. zw. dr hab. lek. med. Waldemar Tłokiński Nowatorskie podejście Autorów do problematyki tożsamości każe przeformułować podstawowe założenia neuropsychologii, przede wszystkim zaś widzieć ją jako obszar integrujący wyniki poszukiwań prowadzonych na przecięciu dróg neuronauk medycznych i społecznych. Dzieło to buduje mosty między biologicznie zorientowanymi naukami o ludzkim mózgu a naukami humanistycznymi. Jest adresowane do szerokiego kręgu odbiorców, do którego – oprócz specjalistów – należeć będą studenci psychologii i innych kierunków, zarówno medycznych, jak i humanistycznych, a także wszyscy zainteresowani człowiekiem i jego funkcjonowaniem w społeczeństwie i kulturze. Dr hab. Mariusz Gajewski
Maria Pąchalska
Prof. zw. dr hab. Maria Pąchalska, znana polska uczona w dziedzinie neuronauk, kierownik Katedry Neuropsychologii i Neurorehabilitacji Krakowskiej Akademii im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego (od 2011 r.), profesor i konsultant Center for Cognition and Communication w Nowym Jorku (od 2004 r.), założyciel i prezes Polskiego Towarzystwa Neuropsychologicznego (PTNeur) (od 1991 r.), założyciel i redaktor naczelny kwartalnika „Acta Neuropsychologica” (od 2003 r.), redaktor merytoryczny działu Clinical neuropsychology w czasopiśmie „Medical Science Monitor” (od 2002 r.). Członek licznych krajowych i międzynarodowych towarzystw naukowych, w tym International Society of Neuropsychology.
Autorka 11 monografii i podręczników naukowych oraz ponad 200 prac z dziedziny neuronauk, w tym 83 opublikowanych w recenzowanych czasopismach z tzw. Listy Filadelfijskiej (łączny I.F = 601.11 pkt). Laureatka wielu odznaczeń państwowych i prestiżowych nagród przyznanych w kraju i za granicą za działalność naukową i dydaktyczną, w tym Złotego Krzyża Zasługi (2009), nagrody indywidualnej I stopnia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za najlepszy podręcznik akademicki (2008), Copernicus Prize za odkrycie naukowe nowej mutacji genu w zespole MELAS (2012), Nagrody Literackiej Filipa Kalimacha za wybitne osiągnięcia w sferze edukacji (2012) oraz Nagrody Brylantowego Pióra nadanej przez Nowojorski Komitet Dobrych Publikacji Naukowych (2013) za całokształt działalności naukowej. Otwarta na problemy cierpiących i chorych, jest dla nich wielkim wparciem. Pisze wiersze (głównie dla swoich pacjentów wybudzonych z pourazowej śpiączki). Opublikowała cztery tomiki poezji Między snem a dniem (2019), Liryki krakowskie (2019), Liryki ryterskie (2019) oraz wspólnie z Barbarą Pawłowicz Od mgły do słońca (2015). Publikowała także wiersze w almanachach i czasopismach naukowych.
Stefan Bednarek
Stefan Bednarek, dr hab., emerytowany profesor Uniwersytetu Wrocławskiego, teoretyk i historyk kultury. W latach 1998–2014 był dyrektorem Instytutu Kulturoznawstwa UWr., a od 2004 do 2007 r. przewodniczącym Komitetu Nauk o Kulturze PAN. W latach 2009–2013 pełnił funkcję prezesa Polskiego Towarzystwa Kulturoznawczego. Były redaktor serii UWr. „Prace Kulturoznawcze”, redaktor czasopisma „Dolny Śląsk”, członek rad redakcyjnych czasopism kulturoznawczych.
Autor książek: Charakter narodowy w koncepcjach i badaniach współczesnej humanistyki (1980), Pojmowanie kultury i jej historii we współczesnych syntezach dziejów kultury polskiej (1995), W kręgu małych ojczyzn. Szkice regionalistyczne (1996). Współautor Encyklopedii Nowej Ery (1996), Jak żyć? Leksykon literatury sapiencjalnej (1999). Redaktor prac zbiorowych: Nim będzie zapomniana. Szkice o kulturze PRL-u (1997), Wiedza o kulturze polskiej u progu XXI wieku (2000), Życie kulturalne we Wrocławiu. Szkice do portretu kulturalnego miasta (2001), O kulturze i jej poznawaniu. Prace ofiarowane Profesorowi Stanisławowi Pietraszce (2009). Autor ponad 100 artykułów z dziedziny kulturoznawstwa i neurokulturoznawstwa. Laureat Copernicus Prize (2017) za wybitną współpracę z neuronaukami polskimi oraz Nagrody Brylantowego Pióra przyznanej przez Nowojorski Komitet Dobrych Publikacji Naukowych (2017) za całokształt działalności naukowej.
