Odkrycie dziecka
Z przedmowy do pierwszego polskiego wydania:
(...) Cieszy fakt, że do rąk polskiego czytelnika trafia pierwsze wydanie w języku polskim książki Marii Montessori pod tytułem Odkrycie dziecka. Książka została rzetelnie przetłumaczona z języka włoskiego przez Aleksandrę Plutę i naukowo zredagowana przez Barbarę Surmę. Dzięki starannej formie edytorskiej Wydawnictwa Palatum każda osoba zainteresowana postacią i twórczością Marii Montessori przeżyje duchowa ucztę, delektując się tekstami zawartymi w książce. Spektrum zagadnień jakie prezentuje Maria Montessori jest kwintesencją jej długoletnich badań nad dzieckiem: jego rozwojem, edukacją i duchowością. W przedmowie do trzeciego wydania włoskiego Maria Montessori, po raz kolejny podkreśliła, że w podejmowanych przez nią badaniach zależało jej na wnikliwym, naukowym poznaniu dziecka i życiu w pokoju, a nie na stworzeniu nowej metody edukacyjnej. Problemy, jakie ma do rozwiązania ludzkość, to głównie pokój i jedność. Można to osiągnąć tylko poprzez zwrócenie swej uwagi i poświęcenie energii na odkrywanie dziecka i na rozwijanie wielkiego potencjału osobowości ludzkiej w okresie jej kształtowania [s. 9]. Jeszcze raz na to zwróciła uwagę Autorka w rozdziale 24 "Triumfująca kwadryga": Punktem wyjścia dla prawdziwego zrozumienia naszej pracy nie jest branie pod uwagę metody wychowawczej, lecz czegoś przeciwnego: metoda jest konsekwencją wspomagania rozwoju zjawisk psychologicznych, które nie były zauważone, a co za tym idzie - były nieznane przez stulecia. Problem zatem nie jest natury pedagogicznej, lecz psychologicznej, a wychowanie, które wspomaga życie, jest dylematem, który dotyczy ludzkości [s. 271].
Zachęcam do wnikliwego przeczytania niniejszej książki i podjęcia próby odpowiedzi na pytanie: W jakim stopniu myśli Marii Montessori, podkreślone w Odkryciu dziecka, z 1948 roku są aktualne dzisiaj, i co możemy zrobić, a raczej co powinniśmy zrobić, aby wychowanie dziecka było wspomaganiem życia w miłości i pokoju?
dr Małgorzata Miksza
Prezes Polskiego Stowarzyszenia Montessori
Maria Montessori
ur. 1870
-
zm. 1952
Była jedną z pierwszych kobiet we Włoszech, które ukończyły studia medyczne. Specjalizowała się w psychiatrii, na wczesnym etapie pracy zawodowej pracowała z dziećmi z niepełnosprawnością intelektualną. Eksperymentowała, oferując dzieciom materiały edukacyjne, które umożliwiały im eksplorowanie otoczenia za pomocą zmysłów – przyniosło to niezwykle pozytywne rezultaty.
W 1907 roku postanowiła wykorzystać swą wiedzę i doświadczenie, otwierając Casa dei Bambini (Domy dziecięce) dla dzieci wywodzących się z jednej z najbiedniejszych dzielnic Rzymu – San Lorenzo. Dzieci nabywały w nim szacunku dla swego otoczenia, zaufania do siebie, niezależności i odpowiedzialności. Równolegle Montessori zaobserwowała, że małe dzieci były bardzo wcześnie zafascynowane literami i cyframi. Wykazywały się także głęboką koncentracją. Maria Montessori kontynuowała obserwowanie dzieci, doskonaliła swoje materiały edukacyjne i kształtowała metodę edukacji, która wkrótce objęła także dzieci starsze. Maria Montessori szerzyła swoje podejście do rozwoju dziecka, podróżując po całym świecie: od Włoch po Argentynę, od Hiszpanii po Anglię, od Holandii po Indie. Broniła praw dzieci. Trzykrotnie nominowano ją do Pokojowej Nagrody Nobla. Do dziś dzieci w każdym wieku i na całym świecie są kształcone metodą Montessori, by wzrastać na sprawnych, twórczych i wrażliwych dorosłych.
