Psychologia rozwoju człowieka Tom 1
Tom I podręcznika akademickiego, napisany przez wybitne polskie znawczynie przedmiotu.
Książka:
- przedstawia problemy i zadania współczesnej psychologii rozwoju człowieka;
- prezentuje ekologiczne, kulturowe i środowiskowe podejście do badania procesów rozwojowych;
- przybliża podstawowe modele, koncepcje i teorie rozwoju, zwraca także uwagę na problemy metodologiczne;
- stanowi wprowadzenie do kolejnych tomów poświęconych: charakterystyce okresów życia człowieka (tom 2) oraz rozwojowi funkcji psychicznych (tom 3).
Pozycja jest adresowana przede wszystkim do wykładowców i studentów różnych kierunków uniwersyteckich (pedagogiki, psychologii, socjologii, etnografii itp.) oraz innych szkół wyższych (akademii medycznych, akademii wychowania fizycznego itd.). Może być także użyteczna dla wszystkich zainteresowanych profesjonalnie (psychologów-praktyków) i nieprofesjonalnie problemami rozwoju psychicznego człowieka od poczęcia do późnej starości oraz możliwościami optymalizowania tego rozwoju.
Maria Przetacznik-Gierowska
(1920-1995), psycholog; od 1971 roku profesor psychologii w Instytucie Psychologii Uniwersytetu Jagiellońskiego; kierownik Zakładu Psychologii Rozwojowej i Wychowawczej w tymże Instytucie przez ponad 25 lat; uczennica profesora Stefana Szumana.
Kontynuowała rozpoczęte przez Szumana badania nad językiem i myśleniem dziecka. Wyniki niektórych jej wielokierunkowych badań opublikowanych w licznych pracach zostały zaprezentowane w zbiorze Od słowa do dyskursu. W rodzimej i światowej literaturze psycholingwistycznej prace Marii Przetacznik-Gierowskiej zajmują znaczącą pozycję.
Innym obszarem jej zainteresowań i badań był rozwój myślenia dzieci. Najważniejsze prace z tej dziedziny to m.in.: Rozwój rozumowania dzieci w wieku przedszkolnym w toku rozwiązywania problemów konstrukcyjnych i werbalnych, Geneza i rozwój rozumienia przez dzieci kategorii przeciwieństwa oraz Cognitive and interpersonal functions of children's questions (wspólnie z M. Ligęzą).
Prowadziła też badania nad orientacją dorosłych w rozwoju języka dziecka. Najważniejsza praca na tym polu to: Parent's beliefs about their childrens language development and stimulation (wspólnie z M. Kielar-Turską, J. Przetacznikiem i D. Szatko).
Zajmowała się także problemami psychologii wychowawczej (podręcznik Psychologia Wychowawcza). Przygotowała monografie i podręczniki z zakresu rozwoju dziecka: Podstawy rozwoju psychicznego, Rozwój psychiczny dzieci i młodzieży, Psychologia rozwojowa i wychowawcza wieku dziecięcego (wspólnie z G. Makiełło-Jarżową).
Maria Tyszkowa
(1932-1993); profesor zwyczajny doktor habilitowany Katedry Psychologii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, od 1969 roku zastępca Dyrektora Instytutu Psychologii ds. dydaktycznych; kierownik Zakładu Psychologii Rozwojowej i Wychowawczej do roku 1993.
Po ukończeniu w roku 1956 studiów psychologicznych na Uniwersytecie w Poznaniu rozpoczęła pracę w Katedrze Psychologii jako asystent. W roku 1962 na podstawie rozprawy Praca szkolna dziecka i główne determinujące ją czynniki uzyskała stopień doktora, a 7 lat później habilitowała się na podstawie książki Zachowanie się dzieci szkolnych w sytuacjach trudnych. Tytuł profesora nadzwyczajnego uzyskała w roku 1976, a zwyczajnego – w 1982.
Opracowała koncepcję zmian rozwojowych psychiki, odporności psychicznej oraz roli kultury w rozwoju psychicznym jednostki.
Do głównych jej prac należą: Zachowanie się dzieci szkolnych w sytuacjach trudnych (1972), Aktywność i działalność dzieci i młodzieży (1977), Zdolności, osobowość i działalność uczniów (1988).
