Andrzej Paczkowski

Urodzony w 1938 roku; absolwent Wydziału Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego (1960). Pracę doktorską obronił w 1966 roku, a habilitacyjną w 1975 roku. Tytuł profesora otrzymał w 1991 roku. W latach 1960-1974 i od 1980 roku był pracownikiem PAN, a w latach 1975-1980 Biblioteki Narodowej, obecnie pracuje w Instytucie Studiów Politycznych PAN.

Przez wiele lat prowadził badania nad historią prasy, a ich rezultatem są m.in. publikacje: Prasa polityczna ruchu ludowego (1918-1939) (Warszawa 1970), Prasa II Rzeczypospolitej 1918-1939 w: Zarys historii prasy polskiej (Warszawa, 1972), Prasa i społeczność polska we Francji (1920-1940) (Wrocław 1979). Ostatnio przedmiotem jego zainteresowań jest najnowsza historia polityczna, a wyrazem tego m.in. książki: Stanisław Mikołajczyk czyli klęska realisty. Zarys biografii politycznej (Warszawa 1991), Pół wieku dziejów Polski 1939-1989 (wydanie I, Warszawa 1995) oraz publikacje dokumentów: Gomułka i inni. Dokumenty z Archiwum KC PZPR (Warszawa 1986), Referendum z 30 czerwca 1946 roku (Warszawa 1993), Aparat bezpieczeństwa w Polsce. Strategia i taktyka (Warszawa 1994). W latach 1984-1989 był współorganizatorem i redaktorem serii Archiwum "Solidarności", w latach 1983-1989 członkiem Społecznego Komitetu Nauki. Jest laureatem – przyznawanej corocznie przez paryską Kulturę – Nagrody Publicystycznej im. Juliusza Mieroszewskiego za rok 1995. W 1997 roku otrzymał za książkę Pół wieku dziejów Polski 1939-1989 Nagrodę Fundacji na rzecz Nauki Polskiej.

Jest również zapalonym taternikiem. W latach 1960-1974 był członkiem Zarządu Głównego Klubu Wysokogórskiego, w latach 1974-1995 prezesem Polskiego Związku Alpinizmu, a w latach 1988-1991 wiceprezesem Międzynarodowej Unii Organizacji Alpinistycznych.