Bolesław Prus

Bolesław Prus, właściwie Aleksander Głowacki herbu Prus, urodził się w 1847 roku jako syn Antoniego Głowackiego, dworskiego ekonoma o szlacheckich korzeniach.  Rodzice przyszłego pisarza zmarli, kiedy ten był małym dzieckiem. Od tego momentu Aleksander przechodził pod opiekę kolejnych członków rodziny. Pod wpływem starszego brata młody Aleksander w wieku 16 lat wziął udział w powstaniu styczniowym, za co został aresztowany i pozbawiony szlachectwa. Jednakże ze względu na młody wiek uwolniono go. Następnie Prus studiował w Szkole Głównej w Warszawie, choć marzył o studiach w Petersburgu, na które nie mógł sobie finansowo pozwolić. Aby się utrzymać w Warszawie, imał się różnych prac i zawodów. Jako dziennikarz zadebiutował w 1872 roku. Pracował dla takich czasopism, jak „Niwa”, „Mucha” i „Kurier Warszawski”. To właśnie wtedy zapadła decyzja o pseudonimie – tekst prasowe miały być podpisywane jako Bolesław Prus, zaś te poważniejsze pod prawdziwym nazwiskiem. Jako pisarz Bolesław Prus debiutuje opowiadaniem w 1875 roku, natomiast jego pierwszą dużą powieścią była „Placówka” z 1886 roku. Następnie powstało najsłynniejsze dzieło pisarza – „Lalka”. Do najsłynniejszych powieści Prusa obok „Lalki” należą „Faraon”, „Anielka” oraz „Emancypantki”. Pisarz zasłynął także nowelami, m.in. „Kamizelką”, „Omyłką” i „Antkiem”. Bolesław Prus był także sumiennym obserwatorem rzeczywistości – przez wiele lat pisał kronikę.