Hans-Georg Gadamer

(1900–2002); filozof niemiecki; uczeń P. Natorpa i M. Heideggera. Od 1939 roku profesor (1946/47 rektor) uniwersytetu w Lipsku, od 1949 roku w Heidelbergu. Zaliczany do najwybitniejszych (oprócz Heideggera) współczesnych filozofów niemieckich i wybitnych myślicieli europejskich XX wieku. Współtwórca nowoczesnej hermeneutyki filozoficznej, która wywarła wpływ na całą współczesną humanistykę.

Główne dzieło Gadamera Prawda i metoda. Zarys hermeneutyki filozoficznej (1960, wydanie polskie 1993) zalicza się do klasycznych dzieł filozofii. Centralną kategorią filozoficzną jest dla Gadamera rozumienie — pozwala ono odsłonić racjonalny porządek ludzkiego świata przez analizę rzeczywistości językowej, istniejących w niej sensów i kontekstów oraz komunikacji językowej wyznaczającej międzyludzkie porozumienie. Tak rozumiana hermeneutyka próbuje dotrzeć do elementarnego sposobu bycia człowieka w świecie, inspirując badania w dziedzinie estetyki, historiozofii i myśli społecznej.

W języku polskim ukazały się: wybór szkiców ze zbioru Kleine Schriften (1967–1977) pt. Rozum, słowo, dzieje (1979) oraz wykłady z 1974 roku Aktualność piękna. Sztuka jako gra, symbol i święto (1993).