Juliusz Verne

Juliusz Verne, pisarz uznawany za jednego z najważniejszych protoplastów fantastyki naukowej, urodził się 8 lutego 1828 roku w francuskim Nantes. Jego ojciec był prawnikiem, prowadzącym własną kancelarię – to właśnie za namową ojca młody Verne studiował prawo w Paryżu. Próbował również grywać na giełdzie, a także podejmował pierwsze próby literackie. W trakcie studiów, zakochany w teatrze, napisał wiele sztuk teatralnych, a dzięki kontaktom wuja wkroczył na literackie salony, gdzie poznał Aleksandra Dumasa i jego syna. Verne’a łączyła głęboka przyjaźń z Aleksandrem Dumasem (synem) – wspólnie opracowali sztukę „Les Pailles rompues” według pomysłu Verne’a. Jednakże prawdziwą sławę i szanowaną pozycję w świecie literatury przyniosły Verne’owi nie sztuki teatralne, lecz powieści. Ogromny sukces odniósł cykl powieści „Niezwykłe podróże”, zapoczątkowany w 1863 roku, a ukończony w 1905 roku – wiele powieści zostały wydanych już po śmierci autora. Składające się na tę serię powieści należą do nurtu fantastyczno-naukowego i podróżniczo-przygodowego. Jak pisał Verne w swoim wspomnieniach, za pomocą powieści chciał odmalować cały świat i przeżywane przez bohaterów przygody w różnych krajach. Sam Verne dużo podróżował – łącznie odwiedził 15 krajów europejskich i odbył podróż na statku parowym do Stanów Zjednoczonych i Kanady.

Zgromadza dzięki podróżom i ogromnym oczytaniu pisarza wiedza pomogła mu w tworzeniu powieści – na potrzeby swoich książek Verne stworzył nawet zbiór fiszek z różnymi informacjami z zakresu techniki, historii oraz geografii. Ponadto Verne był wielkim miłośnikiem żeglarstwa i posiadał kolejno trzy statki, na których często pisał. Do najsłynniejszych powieści Verne’a należą: „Pięć tygodni w balonie”, „Podróż do wnętrza Ziemi”, „ W osiemdziesiąt dni dookoła świata”, „Dwadzieścia tysięcy mil podmorskiej żeglugi” czy też „Tajemnicza wyspa”.