Maria Konopnicka

Maria Konopnicka należy do grona najważniejszych polskich pisarek i poetek. Urodziła się w 1842 roku w Suwałkach w rodzinie wyznającej wartości chrześcijańskie i patriotyczne. Jako autorka zadebiutowała w 1870 roku pod pseudonimem Marko w dzienniku Kaliszanin, gdzie opublikowała wiersz Zimowy poranek. Jej poezja szybko zdobywała uznanie, co zaowocowało wydaniem pierwszego tomiku poetyckiego w 1881 roku. W tym czasie Konopnicka zaczyna pisać nowele, które będą powstawać aż do śmierci pisarki w 1910 roku. Do najsłynniejszych nowel Konopnickiej należą takie utwory, jak Dym, Mendel Gdański, Nasza szkapa oraz Miłosierdzie gminy. Pisarka także tworzyła utwory dla dzieci, m.in. baśń O krasnoludkach i sierotce Marysi. Maria Konopnicka brała czynny udział w życiu społecznym – walczyła o prawa kobiet, pomagała więźniom politycznym, sprzeciwiała się germanizacji i uczestniczyła w głośnym proteście przeciwko prześladowaniu polskich dzieci w Wrześni w latach 1901-1902. W swoich utworach Konopnicka wielokrotnie podejmowała tematy niesprawiedliwości społecznej, upominając się o pokrzywdzonych.