Jego badania i prace można zaliczyć do ekonometrii stosowanej. W pracy doktorskiej zajmował się modelowaniem i prognozowaniem rozwoju gałęzi przemysłu, a w pracy habilitacyjnej – modelowaniem wzrostu gospodarczego, wymiany międzynarodowej i zadłużenia krajów rozwijających się.Za prace habilitacyjną i doktorską uzyskał nagrody Ministra. Książka Modyfikacje funkcji produkcji i wydajności pracy z zastosowaniami, wnosząca nowe wartości do dorobku nauk ekonomicznych w Polsce, została wyróżniona w 2004 roku przez Polskie Towarzystwo Ekonomiczne nagrodą im. prof. E. Lipińskiego. Na podstawie tej książki w 2005 roku zostało wszczęte postępowanie o nadanie J.J. Sztaudyngerowi tytułu profesora.
Przebywał na długoterminowych stażach w USA i ZSRR oraz na kontrakcie w RFN.
W roku akademickim 1977/1978 na Uniwersytecie Pensylwańskim, pod kierunkiem laureata nagrody Nobla L.R. Kleina, badał międzynarodowe przepływy kapitałowe i kursy walutowe. Wynikiem tych prac było kilka referatów poświęconych ekonometrycznym modelom międzynarodowych powiązań gospodarczych, napisanych wspólnie z prof. Kleinem, prezentowanych w Polsce, USA i w Grecji.
Kierował sześcioma projektami centralnymi w zakresie ekonometrycznego modelowania międzynarodowych relacji gospodarczych, integracji europejskiej, wzrostu i transformacji gospodarczej.
Opublikował ponad 60 prac naukowych. Prezentował referaty na 40 konferencjach międzynarodowych.
Na Uniwersytecie Łódzkim prowadzi zajęcia z ekonometrii, a także wykłady dotyczące: wzrostu gospodarczego (ze szczególnym uwzględnieniem kapitału społecznego i przestępczości), handlu zagranicznego, prognozowania cen, kursów walutowych i stóp procentowych. Wypromował dwóch doktorów.
Od 1997 roku jest współorganizatorem ogólnopolskiej konferencji Etyka w życiu gospodarczym oraz sekretarzem naukowym czasopisma Annales. Etyka w życiu gospodarczym.
W latach 2001-2002 był członkiem Rady Statystyki przy Prezesie Rady Ministrów.
Jest synem fraszkopisarza i poety Jana Sztaudyngera.