Tadeusz Manteuffel

(15.03.1902-22.09.1970); uczestnik obrony Warszawy (1920), docent Uniwersytetu Warszawskiego (1930-39), żołnierz AK, twórca i kierownik sekcji historii podziemnego uniwersytetu, współredaktor tajnych Wiadomości Polskich (1940-44), odnowiciel Instytutu Historycznego UW, profesor UW (1945-68), prezes Polskiego Towarzystwa Historycznego (1950-53), organizator i dyrektor Instytutu Historii PAN (1953-70), wybitny badacz dziejów Europy średniowiecznej, łączył badania nad historią polityczną, ruchów społecznych i ideowych ze studiami struktur kulturowych.

Ważniejsze prace: Polityka unifikacyjna Chlotara II (1925); Teoria ustroju feudalnego według Consuetudines Feudorum XII-XIII w. (930); Dzieje wczesnego średniowiecza (1938); Papiestwo i cystersi (PWN 1995); Narodziny herezji. Wyznawcy dobrowolnego ubóstwa w średniowieczu (PWN 1963); Historyk wobec historii (PWN 1976).