MIKOŁAJEK

Przygody Mikołajka, kultowa seria książek Renégo Goscinny’ego z niezapomnianymi ilustracjami Jean-Jacques’a Sempégo, już od ponad 60 lat bawią czytelników na całym świecie. Mimo że powstały już dwie świetnie przyjęte adaptacje filmowe (w reżyserii Laurenta Tirarda), szalone przygody francuskiego łobuziaka wciąż pozostają jednymi z najchętniej czytanych książek dla dzieci, i wciąż ciężko nam sobie Mikołajka wyobrazić inaczej niż na ilustracjach Sempégo.

Mikołajek, charakterystyczny nicpoń, od razu stał się ulubieńcem nie tylko najmłodszych czytelników. W szkole najbardziej nie lubi historii, chociaż lepiej idzie mu arytmetyka, najchętniej jednak czyta historie o kowbojach — „no bo co w końcu, kurczę blade!“, jak cały czas powtarza. Chociaż często wpada w kłopoty, zwykle udaje mu się z nich wykaraskać dzięki pomocy rodziny i przyjaciół, którzy nawet po jednej lekturze zostają w pamięci czytelników na lata: Alcesta, który ciągle ma ubrudzone ręce dżemem, Euzebiusza, który lubi dawać fangi w nos, Gotfryda, którego tata jest bardzo bogaty, Rufusa, którego tata jest policjantem, i Ananiasza, najlepszego ucznia w klasie. Powstało łącznie pięć oryginalnych książek z cyklu przygód Mikołajka: „Mikołajek“, „Rekreacje Mikołajka“, „Mikołajek i inne chłopaki“, „Wakacje Mikołajka“ oraz „Mikołajek ma kłopoty“. Wszystkie wydane zostały po francusku w latach 60., na tym jednak historie z uroczym nicponiem się nie zakończyły: córka Goscinny’ego, Anna, odnalazła wiele niepublikowanych dotąd opowiadań swojego ojca, które złożyły się na kolejne książki: dwa tomy „Nowych przygód Mikołajka“ oraz „Nieznane przygody Mikołajka“, do których Sempé po ponad 40 latach na nowo opracował ilustracje.

Odkąd Mikołajek trafił na listę lektur, wydawnictwo Znak przygotowało również specjalne wydanie „Mikołajka w szkole“: pierwszą edycję przygód Mikołajka z opracowaniem Agnieszki Kani. Bo przecież czytanie jest zdrowe, a dorosłych czytelników Mikołajka jest wciąż niewielu. „Dlaczego? Może nikt im nie pokazał, jak odkryć przyjemność płynącą z lektury?“. No bo co w końcu, kurczę blade.