Filozofii Schopenhauera nie można zaliczyć do żadnego z wielkich prądów myślowych dominujących w filozofii niemieckiej 1 poł. XIX wieku. Poglądy Schopenhauera stały w opozycji do heglizmu. Racjonalistycznemu optymizmowi G.W.F. Hegla przeciwstawiał on pesymizm i przekonanie o nieuchronności ludzkiego cierpienia, którego źródło upatrywał we wszechpotężnym, bezrozumnym i ślepym działaniu woli, która uniemożliwia człowiekowi osiąganie celów. Jedyną drogę do uniknięcia zła moralnego i cierpienia widział Schopenhauer w rezygnacji z „woli życia”, w wyobcowaniu się ze społeczeństwa, w kontemplacji estetycznej, kierowaniu się etyką współczucia i zdławieniu w sobie „pędu do działania”. Filozofia Schopenhauera wywarła wpływ m.in. na twórczość R. Wagnera i F.W. Nietzschego, oraz na literaturę i sztukę przełomu XIX i XX wieku.
Autor książek: Świat jako wola i przedstawienie (1819, wydanie polskie 1994), O wolności ludzkiej woli (1839, wydanie polskie 1908), O podstawie moralności (1840, wydanie polskie 1901).