Przyjaźń w świetle etyki Arystotelesa

• Druk: Kraków, 2013
• Autor: Maciej Smolak
• Wydawca: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego

Przyjaźń to jedno z najbardziej pasjonujących zagadnień w etyce Arystotelesa. Czym ona jest? Co jest jej powodem? Jakie są jej typy? Dlaczego działanie dobroczynne staje się najbardziej chwalebne, gdy jego adresatem jest przyjaciel? Co to znaczy, że przyjaciel jest „innym samym"? Dlaczego ten, kto prowadzi szczęśliwe życie, będzie potrzebował przyjaciół? Na te i na inne intrygujące pytania próbuje znaleźć odpowiedź niniejsza książka.

• Kategorie:
  1. Ebooki i Audiobooki »
  2. Ebooki »
  3. Ebooki popularnonaukowe i specjalistyczne »
  4. Filozofia
• Język wydania: polski
• ISBN: 978-83-233-3642-6
• ISBN druku: 978-83-233-3642-6
• Liczba stron: 362

Wstęp  7
Wprowadzenie  15
1. Zagadnienie homonimiczności  25
2. Powody lubienia w przyjaźni  39
	2.1. Klasyfikacja przyjemności  44
	2.2. Przyjemność w sensie tego, co ukazuje się jako dobro  53
	2.3. Przyjemność jako poruszenie i jako aktywność  55
		2.3.1. Fragment 1048b18–35 Metafizyki  58
		2.3.2. Definicja ruchu (kinēsis)  63
		2.3.3. Aktywność nieautoteliczna (atelēs energeia) i aktywność całkowita (haplōs energeia)  66
	2.4. Przyjemność jako czynnik wychowawczy i kryteriologiczny  69
		2.4.1. Charakter (ēthos)  72
		2.4.2. Cnota etyczna (ēthikē aretē)  80
		2.4.3. Mądrość praktyczna (phronēsis)  113
		2.4.4. Cnota miarodajna (kyria aretē; 6.13 EN) = szlachetność (kalokagathia; 8.3 EE)  132
	2.5. Przyjemność a dobro w 6.11–14 EE = 7.11–14 EN  138
		2.5.1. Argumentacja Platona  140
		2.5.2. Arystotelesa krytyka głównych poglądów na temat przyjemności  148
	2.6. Powody lubienia – czteroetapowe rozumowanie w 1235b18–1236a15 EE  160
		2.6.1. Krok pierwszy – zarysowanie problemu  160
		2.6.2. Krok drugi – rozróżnienie na to, co dobre lub przyjemne, i to, co ukazuje się jako dobre lub przyjemne  161
		2.6.3. Krok trzeci – rozróżnienie na to, co całkowicie dobre lub przyjemne, i to, co dobre lub przyjemne dla kogoś  165
		2.6.4. Krok czwarty – charakterystyka powodów lubienia   175
	2.7. Związek pomiędzy trzema typami przyjaźni w EE  191
3. Warunki i cechy przyjaźni  205
	3.1. Warunki przyjaźni – fragment 1155b27–1156a10 EN  206
	3.2. Charakterystyka wyróżników „według siebie samych” (kath’hautous) i „z powodu siebie samych” (di’hautous) w relacji interpresonalnej  230
	3.3. Związek pomiędzy trzema typami przyjaźni w EN  239
	3.4. Charakterystyka oznak przyjaźni (ta philika) na podstawie wyróżników„według siebie samego” (kath’hauton) i „z powodu siebie samego” (di’hauton)  249
4. Przyjaciel jako „inny sam”  271
	4.1. Przyjaciel jest innym samym – wstępne ustalenia  272
	4.2. Racja i cel lubienia w przypadku przyjaciela jako innego samego  274
	4.3. Rola przyjaciela, który jest innym samym  275
	4.4. Prokreacyjna interpretacja formuły „przyjaciel to inny sam”  279
		4.4.1. Relacje rodzic–dziecko – wytwórca–wytwór  280
		4.4.2. Relacje dobroczyńca–obdarowany – wytwórca–wytwór  285
		4.4.3. Prokreacyjna rola przyjaciela w stosunku do przyjaciela  289
	4.5. Niepodobieństwo relacji dobroczyńca–obdarowany do relacji wytwórca–wytwór z perspektywy charakterystyki działania praktycznego (praxis) i działania wytwórczego(poiēsis) 291
	4.6. Charakterystyka działania dobroczynnego w przyjaźni  299
5. Przyjaźń intrapersonalna  307
	5.1. Argument z „porównania”  307
	5.2. Argument z „harmonii duszy”  308
	5.3. Typy lubienia siebie  313
6. Przyjaźń i samowystarczalność  327
	6.1. Argument „z oglądalności działań przyjaciela”  332
	6.2. Argument „ze współspostrzegania”  336
	6.3. Argument „z poznawalności siebie samego”  341
Zakończenie  345
Bibliografia  349
Glosarium  355
Summary  359