Zdzisław Stieber

(1903–80); językoznawca slawista. Od 1937 roku profesor uniwersytetu we Lwowie, od 1945 roku – Uniwersytetu Łódzkiego i Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1961 roku kierownik Zakładu Słowianoznawstwa PAN. W latach 1941–1944 brał udział w tajnym nauczaniu uniwersyteckim we Lwowie. Od 1945 roku członek PAU, od 1954 roku – PAN.

Autor licznych prac językoznawczych, głównie z fonologii, dialektologii i gramatyki porównawczej języków słowiańskich. Napisał m.in. Sposoby powstawania słowiańskich gwar przejściowych (1938), Toponomastyka Łemkowszczyzny (cz. 1–2 1948–1949), Rozwój fonologiczny języka polskiego (1952), wydanie poszerzone: Historyczna i współczesna fonologia języka polskiego (1966), Zarys gramatyki historycznej języków słowiańskich (cz. 1–3 1969–1973), Atlas językowy kaszubszczyzny i dialektów sąsiednich (pod red. Stiebera z. 1–12 1964–75). W 1980 roku otrzymał nagrodę państwową I stopnia.