Śnieg przykryje śnieg
Historia tajemnicy, miłości i relacji między braćmi, którzy oddalili się od siebie.
37-letni Dan (Daniel) Kaspersen wraca do małej rodzinnej wioski Skogli niedaleko Kongsvinger na pogrzeb brata. Właśnie odsiedział dwuletni wyrok za przemyt narkotyków i szuka dla siebie nowego miejsca w życiu. Jego brat zmarł w tragicznych okolicznościach: został znaleziony martwy w swoim samochodzie na podwórzu małego gospodarstwa, które odziedziczyli po rodzicach.
Dana dręczy pytanie, czy miał jakiś wpływ na samobójstwo brata, ale nie potrafi znaleźć na nie odpowiedzi. Podczas ostatniego widzenia z Jakobem nic nie wskazywało na to, żeby brat cierpiał na depresję. Dan nie radzi sobie z żałobą, ponieważ łączyła go z bratem wyjątkowo silna więź emocjonalna – tym silniejsza, że wiele lat temu w wypadku samochodowym stracili oboje rodziców. Zamierza sprzedać gospodarstwo i wyjechać ze Skogli, jednak w jego życie niespodziewanie wkracza Mona Steinmyra.
Jej promienny uśmiech staje się pierwszym powodem, dla którego Dan przestaje spieszyć się z wyjazdem. Tymczasem niejeden mieszkaniec Skogli dałby wiele, żeby jak najszybciej pozbyć się go ze wsi, bo kiedy Dan zaczyna przeglądać rzeczy brata, na światło dzienne wychodzi wiele skrzętnie skrywanych tajemnic.
Żal, tęsknota i potrzeba bliskości są nicią przewodnią tej historii, która rozwija się w kierunku psychologicznego thrillera, choć oczywiście nie brakuje w nim wzruszającego wątku miłosnego.
Recenzje:
Szybko zrozumiałem, że Levi nie pisze o Nich, którzy wypadli poza ramy społeczeństwa, lecz o Nas, którzy zostaliśmy zepchnięci na margines. Bo przecież lubimy myśleć o sobie, że My mieścimy się w ramach, prawda? W każdym razie bliskie mi są jego rozważania o kruchości życia w formie poetyckiego humoru, który sprawia, że opuszczamy gardę na tyle nisko, by przesłanie zawarte w powieści trafiło nas niczym przyjacielski, melancholijny cios zadany z wielkiego serca.
Bent Hamer, reżyser filmowy, pisarz i producent
Bardzo cenię sobie twórczość Leviego Henriksena – z wielu powodów. Podam dwa: Levi jak mało kto potrafi pisać o męskiej wrażliwości i sentymentalizmie. I stworzył jedną z najwybitniejszych powieści współczesnej literatury norweskiej: „Śnieg przysypie śnieg”.
Ingar Sletten Kolloen, redaktor, dziennikarz, biograf i pisarz
Dużo czytam. Jednak rzadko doświadczam poczucia takiej bliskości i realizmu jak w przypadku książek Leviego. Ujmę to możliwie najprościej: dobrze jest go czytać. Rozpoznaję nastrój, styl i perspektywę – może dlatego, że ja też urodziłem się i wychowałem wśród spokojnych lasów? Cóż za dziwni z nas ludzie! Bardzo proszę, Levi: pisz więcej!
Knut Storberget, były minister sprawiedliwości
Kiedy myślę o książkach Leviego Henriksena, natychmiast nasuwają mi się skojarzenia z wielkimi amerykańskimi pisarzami, takimi jak William Faulkner, Cormac McCarthy i Richard Ford (…) Jego postacie często zmagają się z poważnymi trudnościami, a mimo to wciąż tli się w nich nadzieja. Po prostu dobrze czuję się w świecie Leviego Henriksena i trudno mi się oderwać od jego książek. Może dlatego, że są to książki z duszą?
Christer Mjaset, autor książek: ”Lekarz, który wiedział za dużo” i ”Białe kruki”
Levi Henriksen (ur. 15 maja 1964 w Kongsvinger) – norweski pisarz, dziennikarz i muzyk. Zadebiutował w 2002 roku zbiorem opowiadań "Feber" (Gorączka). Dwa lata później wydał powieść „Śnieg przykryje śnieg”. Zebrał za nią świetne recenzje i w tym samym roku otrzymał Nagrodę Norweskich Księgarzy. Szwedzki aktor Tomas Norström i reżyser Alexander Moberg wykupili prawa autorskie do filmu. W 2012 roku Henriksen wydał pierwszą książkę dla dzieci pt. „Engelen i Djevelgapet” (Anioł w Diabelskim Kanionie), która ma zostać sfilmowana przez Tomasa Backströma.
