Czarna jak noc
Druga z trzech powieści Reginy Doman, której głównymi bohaterami są Blanche i Bear. Jak się okazuje, pierwsza część powieści tylko pozornie zakończyła się baśniowym happy endem „żyli długo i szczęśliwie”, bowiem zło, które ich prześladowało, nie zostało do końca pokonane i da o sobie znać w zupełnie nieoczekiwany sposób. Tym razem jego główny atak zostanie zwrócony przeciwko Blanche. Czy ma to coś wspólnego z trudną przeszłością Beara? Czy też Blanche została przypadkiem zaplątana w nową, niebezpieczną sieć zła? Czy uda im się na nowo odnaleźć w tym labiryncie przemocy, zemsty, fałszywych oskarżeń?
Akcja powieści toczy się wartko i trzyma w napięciu aż do ostatnich stron, pełna jest zaskakujących zwrotów oraz intrygujących sytuacji i postaci, których psychologiczny rysopis jest trudny do stworzenia niemal do samego końca.
Niewątpliwą atrakcją powieści jest fakt, że pierwszoplanowymi jej bohaterami, obok Blanche i Beara, autorka uczyniła Braci z Bronksu – Franciszkanów Odnowy. Stanęli oni na życiowej drodze głównych bohaterów w najbardziej dramatycznym momencie.
Autorka była swego czasu wolontariuszką we fraterni Braci z Bronksu, potrafiła więc niezwykle wiernie i sugestywnie opisać ich życie i służbę najuboższym w tej nowojorskiej dzielnicy biedy, narkotyków i przemocy. Na kartach książki poznajemy ich początki. Ci nowi, niezwykle barwni bohaterowie wnoszą do książki dużo humoru (to najzabawniejszy spośród wszystkich trzech tomów powieści) oraz niezwykłego wprost ciepła. Czytelnik od pierwszych stron nabiera ogromnej sympatii do tych dobrodusznych, długobrodych, obutych w sandały, ubogich braci.
Fabuła powieści oparta jest na baśni braci Grimm Królewna Śnieżka i siedmiu krasnoludków. Każdy czytelnik przyzna z pewnością, że autorka jest mistrzynią „uwspółcześniania” starych baśni. Czytając powieść, wcale nie trzeba dopatrywać się analogii do baśniowych postaci czy sytuacji, ale jeśli chce się je dostrzec, wówczas lektura książki staje się jeszcze bardziej fascynująca.
Regina Doman (ur. w 1970 r. w Havertown, w Pensylwanii), amerykańska powieściopisarka katolicka, absolwentka Franciszkańskiego Uniwersytetu w Steubenville. Po ukończeniu studiów pracowała dla katolickiego magazynu „Lay Witness” w Nowym Jorku, pisząc też teksty do wielu innych czasopism, m.in. „YOU! Magazine”. W tym czasie współpracowała także jako wolontariuszka z Franciszkanami Odnowy, zwanymi Braćmi z Bronksu. W 1994 roku wyszła za mąż za Andrew Schmiedicke. Mają siedmioro dzieci. W 2006 roku stracili w wypadku czteroletniego syna Joshuę.
Wraz z mężem założyła wydawnictwo Chesterton Press.
W 2005 roku ukazała się płyta ze słuchowiskiem na podstawie powieści Cień Niedźwiedzia, które w 2009 roku otrzymało prestiżową nagrodę Sonic Society (kanadyjskiego stowarzyszenia zajmującego się promocją słuchowisk) dla najlepszego słuchowiska.
Na podstawie książki powstaje również film, którego premiera zapowiadana jest na czerwiec 2011 roku.
Wśród autorów, na których wzoruje się w swojej twórczości, wymienia G.K. Chestertona oraz C.S. Lewisa.
