Srebrny chłopiec

"Srebrny chłopiec" Kristiny Ohlsson to drugi tom cyklu adresowanego do najmłodszych czytelników, ale napisanego tak ciekawie, mądrze i ujmująco, że może po niego sięgnąć również starszy nastolatek oraz każdy dorosły.

Bohaterami trylogii są przyjaciele mieszkający w małej szwedzkiej miejscowości. Billie, Simona i Aladdin mają szczęście do odkrywania tajemnic, prowadzenia prywatnych śledztw i przeżywania emocjonujących przygód, w które nieraz wciągani są ich bliscy.
W pierwszym tomie ("Szklane dzieci") cała trójka rozwiązywała zagadkę nawiedzonego domu, do którego wprowadziła się Billie wraz z mamą. Tym razem akcja skupia się wokół restauracji rodziców Aladdina, skąd pewnego dnia zaczyna ginąć jedzenie. Jakby tego było mało, w okolicy pojawia się niezwykły chłopiec, który - mimo mroźnej pogody - jest lekko ubrany i znika, gdy Aladdin próbuje się do niego zbliżyć. Tajemniczą atmosferę podsyca legenda o złotniku i skarbie, jaki ponad sto lat temu zniknął z jego warsztatu...

Czyta się tę powieść z ogromnym zainteresowaniem i narastającym napięciem. Autorce udało się stworzyć pasjonującą historię, w której teraźniejszość przenika się z przeszłością, a realizm sąsiaduje z magią, o czym dobitnie świadczy zakończenie.
Nie jest to jedynie przygodowa opowieść o szukaniu skarbu i rozwiązywaniu frapujących zagadek. To również mądra i pouczająca książka o tolerancji, potrzebie akceptacji, o codziennych problemach dorosłych, których życiowe wybory odbijają się na losach ich dzieci.
Nie bez kozery pojawia się w „srebrnym chłopcu” motyw uchodźców, którzy egzystują na zacumowanym niedaleko statku. Podobnie rzecz ma się z kryzysem ekonomicznym, który sprawia, że rodzice Aladdina muszą sprzedać dom i przenieść się do wieży, w której mieści się ich restauracja.
Cristina Ohlsson przybliża młodym czytelnikom realia świata, w jakim żyjemy. Pokazuje, że składa się on nie tylko z przyjemności i własnego podwórka. Autorka bawi i uczy, nie ma jednak w jej książkach nachalnego dydaktyzmu, za co należy się jej wielki plus.
Niewątpliwą zaletą powieści jest też pokazanie, jak bardzo przeszłość wpływa na teraźniejszość, jak cenna jest tradycja, która może być fascynująca i inspirująca, jak ważne są korzenie każdego człowieka.

Całość napisana jest lekko, ale z polotem i urokiem, co na pewno ma wpływ na atmosferę opowieści.
BEATA IGIELSKA