Improwizacja w literaturze polskiej XX wieku, Tomasz Bocheński
Tomasz Bocheński zabiera czytelnika w podróż po nowych, śmiałych interpretacjach twórczości najwybitniejszych pisarzy XX wieku: Wiesława Myśliwskiego,
Brunona Schulza, Witolda Gombrowicza, Juliana Tuwima i Witkacego. Ta osobista wyprawa, wyznaczana zaczerpniętą z muzykologii kategorią improwizacji –wykorzystaną
w taki sposób po raz pierwszy w literaturoznawstwie polskim – sama także nabiera rytmu niecodziennej autorskiej improwizacji. Zarazem jednak autor, odsłaniając
kolejne warstwy tekstów i docierając do warstwy pierwotnej, kluczowej, pozostaje blisko wyjaśnianego tekstu literackiego, pozwala mówić interpretowanym utworom.
Powiedzieć, że autor jest innowatorem, to w istocie nic nie powiedzieć. Jest on bowiem innowatorem rewolucyjnym, zaczepnym, agresywnym, obrazoburczym.
Zmusza wręcz czytelnika do wyistoczenia własnych poglądów, prowokuje do wszczęcia sporu, mnoży kontrowersje. Ten typ omal „chuligańskiego” – w najlepszym tego słowa rozumieniu
– prowadzenia dyskursu można było niegdyś spotkać u najwybitniejszych koryfeuszy literaturoznawstwa polskiego.
prof. dr hab. Piotr Łuszczykiewicz
Zobacz więcej »