Instrumenty utrzymania władzy i państwa u Machiavellego
W kontekście Machiavellego obserwujemy dekadencję chrześcijaństwa, powstanie kapitalizmu, rozwój państw narodowych, gdzie lokalni władcy zostają wchłonięci przez umacniające się monarchie i postępującą centralizację instytucji politycznych. Machiavelli, jako myśliciel empiryczny, obserwuje konsolidację władzy centralnej w Anglii i Francji, a to samo nie dzieje się w jego ukochanym mieście, Włoszech, które przedstawiają się jako konglomerat małych rywalizujących ze sobą miast-państw, kwestionowanych przez papieża, Niemcy, Francję i Hiszpanię. Spór, który faworyzuje partykularyzmy, ale staje się katastrofalny dla losów półwyspu. Dostrzega istnienie w człowieku racjonalności instrumentalnej, która skłania go do poszukiwania sukcesu bez dbałości o wartości etyczne. Ten fakt skłania go do myślenia o naturze ludzkiej upadłej przez zło. O niepoważnych, tchórzliwych, niewdzięcznych, zawistnych mężczyznach, że zawsze trzeba być przygotowanym na wszystko, czyli na najgorsze, od nich. W obliczu tej rzeczywistości Florentczyk stanie się prekursorem dwóch ważnych idei teorii politycznej, powiązanych ze sobą i wyrażonych w jego dziełach. Pierwsza, że tylko władza kontroluje władzę, jest