Julian i Irena Tuwim dzieciom
Wybór wierszy i opowiadań dwojga znanych i lubianych autorów, wzbogacony wspaniałymi ilustracjami Adama Pękalskiego. Zbiór zawiera najbardziej znane teksty Juliana Tuwima takie jak „Słoń Trąbalski”, „Ptasie radio”, „Okulary”, „Lokomoty¬wa”, utwory Ireny Tuwim, w tym „Marka Wagarka” czy „Co okręt wiezie”, które na stałe zapisały się w pamięci małych czytelników, oraz fragmenty wspomnień Juliana i Ireny dotyczących ich dzieciństwa.
Julian Tuwim (ur. 1894 – zm. 1953) – poeta, tłumacz, satyryk, autor nowatorskich w formie i treści utworów dla dzieci, z których wiele należy do najlepiej znanych wierszy w historii literatury polskiej (by wspomnieć choćby „Słonia Trąbalskiego”, „Ptasie radio” oraz „Lokomotywę”). Wśród jego najważniejszych dzieł dla dorosłych trzeba wymienić tomy wierszy „Czyhanie na Boga”, „Sokrates tańczący”, „Siódma jesień”, „Słowa we krwi”, „Treść gorejąca”, poemat satyryczny „Bal w Operze” oraz pisany na przymusowej emigracji poemat liryczno-epicki „Kwiaty polskie”. Julian Tuwim był jednym z założycieli grupy poetyckiej Skamander, wieloletnim współpracownikiem „Wiadomości Literackich” (w których ukazywały się jego pierwsze utwory przeznaczone dla najmłodszych) i „Szpilek”. Dał się poznać także jako tłumacz, między innymi Puszkina i Gogola. Razem z Janem Brzechwą jest twórcą nowoczesnej szkoły poezji dziecięcej – błyskotliwej formalnie, wykorzystującej całe bogactwo artystycznych środków wyrazu, często posługującej się purnonsensem, kalamburem, groteską, a odrzucającej sztywny gorset dydaktyzmu. W Instytucie Wydawniczym „Nasza Księgarnia” ukazały się m.in. jego „W aeroplanie”, „Pan Maluśkiewicz i wieloryb”, „Spóźniony słowik”, „Lokomotywa i inne wesołe wierszyki dla dzieci”, „Cuda i dziwy”, „Zosia Samosia i inne wierszyki”, „Okulary”.
Irena Tuwim (ur. 1898 – zm. 1987) – poetka, prozaik, tłumaczka literatury dla dzieci i młodzieży. Jako poetka debiutowała w 1916 roku na łamach dziennika „Godzina Polski” wierszem „Panienka”. Była związana z grupą Skamander, publikowała wiersze w „Wiadomościach Literackich” i „Skamandrze”. W latach 30. dla wydawnictwa J. Przeworski zaczęła przygotowywać adaptacje i przekłady, w tym najbardziej znane i do dziś publikowane tłumaczenie książek o przygodach Kubusia Puchatka Alana Alexandra Milne’a (w 1938 roku) czy „Mary Poppins” (pierwotnie pod tytułem Agnieszka, także w 1938 roku) Pameli Lyndon Trawers. Ponadto przełożyła wspaniałe powieści Edith Nesbit, między innymi „Pięcioro dzieci i «coś»” oraz „Feniks i dywan”, a wśród jej adaptacji znalazły się teksty Walta Disney’a oraz baśnie braci Grimm. Tłumaczyła także teksty z języka rosyjskiego, między innymi „Baśnie, bajki, bajeczki. Ludowe bajki rosyjskie” Alekseja Tołstoja. Poza tym pisała dla dzieci autorskie teksty. Utwory takie jak „Marek Węgarek” czy „Co okręt wiezie” na stałe zapisały się w pamięci małych czytelników. Nakładem Instytutu Wydawniczego „Nasza Księgarnia” ukazały się ponadto „O pingwinie Kleofasku” i „Pampilo” z mistrzowskimi ilustracjami Ignacego Witza.
