Miłość na śmierć nie umiera
Wybór i opracowanie Aleksandra Iwanowska
Jeżeli ktoś kocha naprawdę – może znieść wszystkie najgorsze cierpienia, a potem zmartwychwstać, nadając sens cierpieniu, w którym jednoczymy się z Bogiem.
Ks. Jan Twardowski
Miłość na śmierć nie umiera stanowi cykl piętnastu rozważań drogi krzyżowej Jana Twardowskiego, księdza i poety, z kilkudziesięciu lat nabożeństw odprawianych w kościele Sióstr Wizytek w Warszawie. Czternaście z nich poprzedza dłuższa refleksja, zaczerpnięta najczęściej z nabożeństw Gorzkich żalów. Wyjątek stanowi piętnasta, ostatnia w niniejszym zbiorze, droga krzyżowa, pt. Pamiątka z tej ziemi. Składają się na nią wyłącznie wiersze.
Zamieszczone w tym tomie refleksje i wiersze, obok ewangelicznych odniesień, mają charakter osobisty. Są niemal modlitwą człowieka doświadczonego, który na życie patrzy z perspektywy ufności Bogu, szukając Jego zamysłów w tym, co się udaje i co z pozoru się nie udaje, w tym, co cieszy i co boli. Są szukaniem sensu w codzienności, zachętą do zastanowienia się, czym jest wolna wola i bycie z Bogiem, czym są lęk, płacz, cierpienie, miłość, wierność, nadzieja – w świetle życia, męki, śmierci i Zmartwychwstania Jezusa.
Jan Twardowski
ur. 1915
-
zm. 2006
Jan Twardowski (ur. 01.06.1915, zm. 18.01.2006) – polski ksiądz, poeta i prozaik. Debiutował w 1933 roku na łamach czasopisma „Kuźnia Młodych”. Jest autorem znanych słów „Śpieszmy się kochać ludzi – tak szybko odchodzą”. Księdza Twardowskiego zalicza sie do przedstawiciel współczesnej liryki religijnej. W swojej twórczości poruszał zarówno temat Boga, jak i ludzi i ich problemów. Często pisał także o przyrodzie i miłości: zarówno tej Boga do człowieka, jak i człowieka do Boga oraz bliźnich. W swoich wierszach proponował franciszkańską „wiarę radosną”. Charakterystyczna dla księdza Twardowskiego jest prostota, z jaką przedstawiał skomplikowane problemy wiary i filozofii, dzięki czemu jego twórczość jest chętnie czytana i trafia do szerszego grona odbiorców. Jego poezja została przetłumaczona na wiele języków, m.in. niemiecki, angielski, węgierski, włoski.
Otrzymał liczne nagrody i odznaczenia, m.in. Nagrodę PEN Clubu im. Roberta Gravesa za całokształt twórczości (1980), Order Ecce Homo (1999), Dziecięcą Nagrodę „Serca” (2000) i Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2006). Zmarł 18 stycznia 2006 roku w Warszawie.
Źródło zdjęcia: By Mariusz Kubik [Attribution, GFDL (http://www.gnu.org/copyleft/fdl.html), CC-BY-SA-3.0 (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/) or CC BY 2.5 (https://creativecommons.org/licenses/by/2.5)], via Wikimedia Commons
