Stefek Burczymucha i inne wiersze
Maria Konopnicka to pisarka, która na stałe zapisała się w kanonie polskich twórców. Urodziła się 23 maja 1842 roku w Suwałkach. Twórczość poetycką rozpoczęła od opublikowania w 1870 roku wiersza "W zimowy poranek" w lokalnym czasopiśmie "Kaliszanin". Do najbardziej znanych utworów Marii Konopnickiej zalicza się: "O krasnoludkach i sierotce Marysi", "Stefka Burczymuchę", "Naszą szkapę" czy "Mendel Gdański".
Dorobek literacki Marii Konopnickiej to zarówno wiersze o sielskiej tematyce, liryki patriotyczne, nowele, obrazki, ale także przekłady z literatur europejskich. Autorka zajmowała się również krytyką literacką oraz tworzeniem tekstów publicystycznych. Maria Konopnicka zmarła 8 października 1910 roku.
Maria Konopnicka
ur. 1842
-
zm. 1910
Maria Konopnicka należy do grona
najważniejszych polskich pisarek i poetek. Urodziła się w 1842 roku w Suwałkach
w rodzinie wyznającej wartości chrześcijańskie i patriotyczne. Jako autorka
zadebiutowała w 1870 roku pod pseudonimem Marko w dzienniku Kaliszanin, gdzie
opublikowała wiersz Zimowy poranek. Jej poezja szybko zdobywała uznanie, co
zaowocowało wydaniem pierwszego tomiku poetyckiego w 1881 roku. W tym czasie
Konopnicka zaczyna pisać nowele, które będą powstawać aż do śmierci pisarki w
1910 roku. Do najsłynniejszych nowel Konopnickiej należą takie utwory, jak Dym, Mendel
Gdański, Nasza szkapa oraz Miłosierdzie gminy. Pisarka także
tworzyła utwory dla dzieci, m.in. baśń O
krasnoludkach i sierotce Marysi. Maria Konopnicka brała czynny udział w
życiu społecznym – walczyła o prawa kobiet, pomagała więźniom politycznym,
sprzeciwiała się germanizacji i uczestniczyła w głośnym proteście przeciwko
prześladowaniu polskich dzieci w Wrześni w latach 1901-1902. W swoich utworach
Konopnicka wielokrotnie podejmowała tematy niesprawiedliwości społecznej,
upominając się o pokrzywdzonych.
