Święte wojny Piastów
W 1095 roku papież Urban II wezwał do zbrojnej pielgrzymki do Grobu Pańskiego. Rozpoczęła się era chrześcijańskich wojen świętych, które z czasem nazwano wyprawami krzyżowymi. Wyprawa do Jerozolimy wiązała się z wieloma niedogodnościami: wydatkami i koniecznością opuszczenia na dłuższy czas swoich ziem. Mimo to na Wschód wyruszyły rzesze rycerzy europejskich, aby wyrwać Jerozolimę i Ziemię Świętą z rąk niewiernych.
Jak zareagowała na to Polska, znajdująca się wtedy nieco na uboczu wydarzeń rozgrywających się w centrum Europy? Czy idea świętej wojny była bliska polskim władcom? Czy Piastowie włączyli się w ruch krucjatowy i podążyli do Ziemi Świętej? Czy święta wojna, uznawana za obowiązek każdego chrześcijańskiego władcy, była jednym z kierunków ich działań? Kiedy służyć miała zbawieniu, a kiedy stawała się doskonałym instrumentem polityki? Autor szuka odpowiedzi na te i inne pytania, przybliżając nam dzieje średniowiecznej Polski, mentalność ówczesnych władców, a także mroczną historię wypraw krzyżowych, nie tylko tych do Ziemi Świętej. Książka będzie doskonałą lekturą dla wszystkich, którzy są zaciekawieni fascynującymi czasami piastowskimi.
Książka wpisuje się w prowadzony obecnie w polskiej historiografii dyskurs na temat recepcji idei krucjatowych w Polsce średniowiecznej, udziału Polski w szeroko rozumianym ruchu krucjatowym i wpływie tej recepcji na polskie elity. Güttner-Sporzyński omówił przyswajanie sobie przez polskie elity pojęcia świętej wojny i stopniowe łączenie tego pojęcia z pojęciem krucjaty. Oryginalność tego ujęcia jest zaletą pracy. Drugą ważną zaletą jest dokładna analiza międzynarodowego tła recepcji idei świętej wojny w Polsce.
Prof. dr hab. Maria Starnawska,
Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach