Józef Wolski

Urodzony 19.III.1910 roku, profesor zwyczajny doktor habilitowany (od 1962 roku); badacz dziejów starożytnych. Po studiach na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego doktoryzował się w 1936 roku (odnowienie doktoratu w 1986 roku). Aresztowany przez Gestapo 6.XI.1939 roku w akcji skierowanej przeciwko UJ ("Sonderaktion Krakau") przebywał w więzieniu we Wrocławiu, a w latach 1939-1941 w obozach koncentracyjnych Sachsenhausen-Oranienburg i Dachau. Po zwolnieniu w styczniu 1941 roku pracował na Tajnym Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1946 roku habilitował się na UJ, po czym został powołany na Katedrę Historii Starożytnej na Uniwersytecie Łódzkim (1946-1952), a następnie na Uniwersytecie Wrocławskim (1952-1958). W 1958 roku objął Katedrę Historii Starożytnej na UJ, którą kierował do chwili przejścia na emeryturę w 1980 roku. Wiele jego prac ogłoszono w czołowych czasopismach świata, od Stanów Zjednoczonych po Japonię.

Zainteresowania naukowe profesora skupiły się głównie na historii hellenizmu i Iranu.

Główne prace:W języku polskim wydał w wielu edycjach tom I Historii Powszechnej. Starożytność; pod jego redakcją ukazał się Atlas historyczny świata; L'efondrement de la domination des Séleucides en Iran (1947); Les Achéménides it les Arsacides (1966); L'Empire des Arsacides (1992).

Wieloletni członek Polskiej Akademii Nauki i Polskiej Akademii Umiejętności (1990), prezydent Soc. Intern. d'Etude Néroninnes, Clermont-Ferrand (od 1983), członek Soc. Hongroise d'Etude Classiques, Budapeszt.