Norbert Elias

Niemiecki socjolog i filozof kultury, historyk obyczajów, jeden z najwybitniejszych współczesnych teoretyków, prekursor badań tożsamości społecznej – urodził się w 1897 roku we Wrocławiu, zmarł w 1990 roku w Amsterdamie. Studiował medycynę, psychologię i filozofię. W 1922 roku obronił we Wrocławiu doktorat z filozofii. Habilitował się we Frankfurcie na podstawie rozprawy historyczno-filozoficznej (opublikowanej dopiero w 1969 roku). W 1933 roku wyemigrował do Francji, później do Wielkiej Brytanii. Do Niemiec wrócił na krótko w latach 60., potem zamieszkał w Amsterdamie.

W latach 1954–1962 wykładał socjologię na uniwersytecie w Leicester. Od 1962 do 1964 roku był profesorem uniwersytetu w Akrze. Pracował w Ośrodku Badań Interdyscyplinarnych w Bielefeldzie. Wykładał na różnych uniwersytetach niemieckich i na uniwersytecie w Amsterdamie. Pisywał na wiele rozmaitych tematów (o Mozarcie, o sporcie, o sztuce afrykańskiej). Jednak najbardziej interesowało go kształtowanie się cywilizacji zachodnioeuropejskiej.

Ważniejsze publikacje: Przemiany obyczajów w cywilizacji Zachodu (1939, 2 t.; wyd. pol. niepełne 1980), Die höfische Gesellschaft. Untersuchungen zur Soziologie des Königtums und der höfischen Aristokratie (1969), African Art from the Collection of Professor Norbert Elias (1970), Was ist Soziologie? (1970), Een essay over tijd (1974), Sport im Zivilisationsprozeß. Studien zur Figurationssoziologie (1981), Die Gesellschaft der Individuen (1987), Norbert Elias über sich selbst (1990), Mozart. Zur Soziologie eines Genies (1991), The Symbol Theory (1991), Rozważania o Niem-cach. Zmaganie o władzę a habitus narodowy i jego przemiany w XIX i XX wieku (1992, wyd. pol. 1996), Watteaus Pilgerfahrt zur Insel der Liebe (1999).