Stanisław Ossowski

(1897–1963); mąż Marii; socjolog, teoretyk kultury, estetyk i metodolog nauk społecznych; uczeń T. Kotarbińskiego i S. Czarnowskiego. W latach 1945–1947 profesor Uniwersytetu Łódzkiego, w latach 1947–63 Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1956–1962 kierownik Zakładu Kultury i Przemian Społecznych Instytutu Filozofii i Socjologii PAN. W latach 1959–1962 wiceprzewodniczący Międzynarodowego Stowarzyszenia Socjologicznego.

Socjolog o bardzo rozległych zainteresowaniach, m.in. autor ważnych prac na temat narodu, struktury społeczeństwa i osobliwości nauk społecznych. Obrońca demokracji i wolności nauki. Po 1956 roku jeden z głównych inicjatorów odbudowy socjologii polskiej. Wychowawca nowego pokolenia socjologów, cieszący się wielkim autorytetem w środowisku.

Napisał: U podstaw estetyki (1933), Więź społeczna i dziedzictwo krwi (1939), Struktura klasowa w społecznej świadomości (1957), O osobliwościach nauk społecznych (1962). Całość dorobku zebrana w Dziełach (t. 1–6 1966–1970).