Zenon Klemensiewicz

Historyczną i teoretyczną wiedzę o języku łączył ze szczególną troską o jego piękno zarówno w słowie mówionym, jak i pisanym. Dowodził, że język jako wspólne dobro narodowe winien zawsze stanowić w świadomości społeczeństwa polskiego i jego kulturze wartość niepodważalną. Dlatego też poczesne miejsce w dorobku uczonego zajęła pedagogika językowa, której poświęcił wiele swych prac.

W Wydawnictwie Naukowym PWN ukazały się najważniejsze dzieła Klemensiewicza: W kręgu języka literackiego i artystycznego (1961), Ze studiów nad językiem i stylem (1969) oraz niezwykle popularne podręczniki akademickie: Zarys składni polskiej (1953, 1969), Podstawowe wiadomości z gramatyki języka polskiego (1952, 1987) i Historia języka polskiego, której część pierwsza wyszła w 1961, druga w 1965, a trzecia (i ostatnia, dokończona przez profesor Irenę Bajerową) w 1972 roku. Łączny nakład wersji trzyczęściowych i jednotomowych wyniósł ponad 100 000 egzemplarzy. Jak dotąd są to najpełniejsze udokumentowane dzieje polskiej mowy. Jest też autorem wielu cennych artykułów popularyzujących wiedzę o języku, a także współautorem Gramatyki historycznej języka polskiego (1955, 1981).