Geologia historyczna
Geologia historyczna to książka w której autorzy przedstawiają dzieje Ziemi, pokazują rozmieszczenie dawnych lądów i mórz, zmiany klimatu i ewolucję życia na naszej planecie.
Publikacja zawiera najbardziej aktualne informacje dotyczące dziejów Ziemi, skorupy ziemskiej, ewolucji pozostałych sfer planety, historii atmosferycznego tlenu, klimatu, a także rozwoju świata organicznego w przeszłości.
Nowe wydanie niesie za sobą istotne zmiany dotyczące podziału dziejów Ziemi oraz uzupełnienia o ważne, poprzednio nieeksponowane elementy historii różnych części litosfery. Wymieniona została znaczna część ilustracji, w tym dotyczące rozmieszczenia kontynentów i oceanów. Ponadto wzbogacono książkę o ilustracje nowe, pokazujące między innymi charakterystykę nie przedstawianych wcześniej obszarów w poszczególnych okresach dziejów Ziemi. Opisując kolejne epoki geologiczne autorzy posługują się zwykle przykładami z obszaru Polski. Wybrane zagadnienia prezentują również w nawiązaniu do historii litosfery z pozostałej części Europy i innych kontynentów.
Geologia historyczna to przede wszystkim uniwersalny podręcznik dla studentów wydziałów przyrodniczych Będzie też z pewnością pomocny dla wykładowców geologii i nauczycieli. Autorzy dołożyli starań, aby wysokiemu poziomowi merytorycznemu książki towarzyszył przestępny język, dzięki czemu może ona zaciekawić również osoby nie mające na co dzień związków z geologią, lecz interesujący się przeszłością Ziemi, jej biosfery i procesami rządzącymi rozwojem naszej planety.
Patroni medialni:
Dwanaście lat, jakie upłynęło od ostatniego wydania tego podręcznika (opatrzonego wówczas podtytułem „dla geografów”), spowodowało konieczność uaktualnienia zawartych w nim informacji; dzięki temu książka będzie pożyteczną lekturą nie tylko dla studentów. Znakomicie wypełni ona istniejącą obecnie wyraźną lukę na rynku wydawniczym.
dr hab. Michał Gradziński,
prof. UJ
Geologia historyczna autorstwa Włodzimierza Mizerskiego i Stanisława Orłowskiego to podręcznik na bardzo wysokim poziomie merytorycznym, napisany dobrym i przystępnym językiem. Jego mocnymi stronami są czytelne i dobrej jakości ilustracje, których obecność w nowoczesnym podręczniku jest wręcz niezbędna. Obecny system oceny nauczycieli akademickich nie sprzyja tworzeniu własnych podręczników akademickich, tym bardziej należy docenić wysiłek Autorów tej pracy, jaki włożyli w jej przygotowanie. Od pierwszego wydania minęło już kilkanaście lat. Jak na czas geologiczny to mało, ale postęp w badania geologicznych i stosowanie coraz lepszych metod analitycznych, zwłaszcza w dziedzinie geochronologii, powodują, że potrzeba ukazania się kolejnej, uaktualnionej edycji jest bardzo duża.
dr hab. Stanisław Wołkowicz,
prof. PIG-PIB
Geologia historyczna autorstwa Włodzimierza Mizerskiego i Stanisława Orłowskiego to od dawna oczekiwany podręcznik reprezentujący zarówno wysoki poziom merytoryczny, jak też prezentujący w sposób ciekawy aktualną wiedzę. Na szczególne podkreślenie zasługują: prosty, bardzo przystępny język podręcznika oraz liczne, dobrze dobrane i sugestywne ilustracje. Serdecznie polecam.
Prof. dr hab. Jerzy Żaba,
Włodzimierz Mizerski
dr hab. Włodzimierz Mizerski jest emerytowanym profesorem Państwowego Instytutu Geologicznego, wieloletnim pracownikiem Uniwersytetu Warszawskiego, Uniwersytetu Łódzkiego, Akademii im A. Gieysztora w Pułtusku. Jest autorem około 1000 publikacji, na które składają się artykuły i monografie naukowe, wielokrotnie wznawiane podręczniki akademickie, książki popularnonaukowe oraz liczne artykuły popularnonaukowe i hasła encyklopedyczne. Był społecznym doradcą ministra środowiska, wieloletnim wiceprzewodniczącym Polskiego Towarzystwa Geologicznego, a w ostatnich 20 latach kierownikiem Muzeum Geologicznego Państwowego Instytutu Geologicznego
Stanisław Orłowski
(ur. 2.01. 1931 r. w Grójcu). W 1950 r. rozpoczął studia w sekcji geologii na Wydziale Matematyczno-Fizycznym Uniwersytetu Warszawskiego, z którego wkrótce wyodrębnił się Wydział Geologii. Już na drugim roku studiów rozpoczął pracę jako zastępca asystenta w Katedrze Geologii Historycznej. Po obronie pracy magisterskiej 1 października 1955 r. został zatrudniony jako asystent w macierzystej katedrze. W 1962 r obronił pracę doktorską poświęconą stratygrafii kambru wschodniej części Gór Świętokrzyskich. 1 marca 1963 r. został zatrudniony na stanowisku adiunkta i następnie, w 1968 r. przedstawił rozprawę habilitacyjną Kambr antykliny łysogórskiej Gór Świętokrzyskich, którą z powodzeniem obronił. W 1976 r. Rada Państwa nadała mu tytuł naukowy profesora. W 2001 roku przeszedł na emeryturę, przepracowując na Wydziale Geologii UW 50 lat i 1 miesiąc.
Był promotorem wielu prac magisterskich, doktorskich, recenzentem w przewodach doktorskich i habilitacyjnych. Był członkiem rad naukowych Instytutu Geologicznego, Instytutu Nauk Geologicznych PAN i Zakładu Paleobiologii PAN, a także członkiem Komitetu Nauk Geologicznych PAN.
Na ogólną liczbę jego 80 publikacji naukowych dotyczących głównie kambru, 45 poświęcona jest kambrowi świętokrzyskiemu. Jego pasją były trylobity kambryjskie tego obszaru, skąd zgromadził ich największą kolekcję w Polsce.
