Historia egzystencjalna
Książka ukazuje kondycję współczesnej humanistyki i jest krytycznym studium postmodernizmu. Rozważania autorki przenika sceptycyzm wobec teorii francuskiej i upolitycznienia badań naukowych. Jako efekt krytyki pojawia się projekt przemyślenia idei mocnego podmiotu i wspólnoty, neutralizacji traumatofilii, zasadność dyskusji na temat cnót intelektualnych i wartości, większego szacunku do empirii badań, a także oddolnego budowania teorii. Otwarte pozostaje pytanie, czy humanistyka jest w stanie zbudować wiedzę o życiu razem, która dla różnych jednostek, społeczności i kultur ma wartość przeżycia.
Profesor Ewa Domańska wnosi do obecnych dyskusji na temat historii i historiografii świeży, prowokacyjny, a jednocześnie profesjonalny głos. Jej prace mają istotne znaczenie dla sposobu, w jaki formułujemy dzisiaj zadania humanistyki. Jedynie kilku krytyków historii może równać się z nią zasięgiem i głębią rozważań. Prezentowana książka stanowi ważny wkład do refleksji na temat miejsca historiografii we współczesnym dyskursie humanistycznym.
(Hayden White, emerytowany profesor University of California)
Ewa Domańska
Profesor Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w tamtejszym Instytucie Historii, oraz visiting associate professor w Department of Anthropology, Stanford University, USA. Zajmuje się współczesną teorią i historią historiografii oraz porównawczą teorią nauk humanistycznych.
Autorka m.in. Mikrohistorie: spotkania w międzyświatach (1999, 2005), Historie niekonwencjonalne (2006).
Redaktorka kilkunastu prac, a wśród nich ostatnio: Re-Figuring Hayden White (z Frankiem Ankersmitem i Hansem Kellnerem, 2009), French Theory w Polsce (z Mirosławem Lobą, 2010).
