Krzywe lustro
Louise Steinman zwraca się ku historii rodzinnej, podróżuje do kraju, z którym związani byli jej pochodzący z Radomska żydowscy dziadkowie i gdzie część jej rodziny zginęła w Zagładzie. Zapisuje, jak w bezpośrednim kontakcie, odrzucając zniekształcone obrazy odbite w „krzywym lustrze”, współcześni Żydzi i Polacy zaczynają widzieć i rozumieć się lepiej. Polska, kojarząca się jej dotychczas z cierpieniem i katastrofą, staje się jej bliższa, a porozumienie polsko-żydowskie – możliwe.
Louise Steinman – amerykańska pisarka, artystka i animatorka życia kulturalnego, inicjatorka i przez 25 lat kuratorka ALOUD – serii rozmów o literaturze, odczytów i przedstawień w Bibliotece Publicznej Los Angeles, współkieruje Instytutem Nauk Humanistycznych Uniwersytetu Południowej Kalifornii. Mieszka w Los Angeles.
„Moja matka nie potrafiła nawet wymówić słowa «Polska». Jej żal po stracie w Holokauście krewnych, których imion nigdy nie wypowiadała, był tak wielki, że sama nazwa miejsca, w którym to się zdarzyło, niosła ze sobą ból. Było oczywiste, że Polska to kraj pełen ludzi nienawidzących Żydów, którzy dopuścili do tego, by na ich ziemi dokonano niedającego się opisać ludobójstwa, a być może nawet brali w nim udział. Gorycz tężała w kamień – i tak dla mojej rodziny oraz dla mojego pokolenia żydowskich dzieciaków prowadzących wygodne życie na przedmieściach Los Angeles sama idea Polski niosła ze sobą smak cierpienia i zdrady, którego nie miała dla innych Amerykanów. […] A jednak potrzebowałam tam pojechać, choć wtedy jeszcze nie potrafiłabym powiedzieć, dlaczego. Telefon od rabbiego Singera dał początek trwającej dziesięć lat rozmowie z pokrewnymi duszami z Polski, szukającymi prawdy o przeszłości, choćby najbardziej bolesnej, tworzącymi własne rytuały, by oddać cześć pamięci utraconych żydowskich sąsiadów i przekazać ich historię społecznościom swoich miast i miasteczek. Chociaż dopiero mieliśmy się poznać, już wyciągaliśmy ku sobie ręce ponad otchłanią utraty, tkając nić wspólnej pamięci”.
Louise Steinman
Wśród wielu książek – tak bardzo potrzebnych, nieodzownych – powracających do tematyki Zagłady, „Krzywe lustro” wyróżnia się spokojem, obiektywizmem, rzeczowością. Książka opowiada o podróży do miejsc dla autorki legendarnych, do Radomska, skąd wywodzi się jej rodzina, ale też na Ukrainę. Wszystko to jest przedstawione tak rzetelnie (Louise Steinman poświęca też dużo przyjaznej uwagi obecnym mieszkańcom tych miast i miasteczek), że czytelnik od pierwszych stron ufa autorce – i z trudem odrywa się od lektury.
Adam Zagajewski
Hanna Antos
WPROWADZENIE
Louise Steinman
Przedmowa do polskiego wydania
Wstęp
TEN KRAJ W MOJEJ GŁOWIE
ROZDZIAŁ 1
KSIĘGA PAMIĘCI
ROZDZIAŁ 2
WARUM? DLACZEGO?
ROZDZIAŁ 3
W BLOKU 11
ROZDZIAŁ 4
POŚRÓD ŻYWYCH
ROZDZIAŁ 5
WANNSEE
ROZDZIAŁ 6
PRZEPUSTKA
ROZDZIAŁ 7
MŁODY CZŁOWIEK Z OŚWIĘCIMIA
ROZDZIAŁ 8
KLUCZE
ROZDZIAŁ 9
KABARET „CZY WAM NAS BRAKUJE?”
ROZDZIAŁ 10
POLSKA, PEYOTL
ROZDZIAŁ 11
POMARAŃCZOWY POKÓJ WE LWOWIE
ROZDZIAŁ 12
„MIASTO, KTÓRE MNIE NIE KOCHAŁO”
ROZDZIAŁ 13
W MUNDURZE OPRAWCY
ROZDZIAŁ 14
POLONIA PRZED SĄDEM
ROZDZIAŁ 15
SZCZELINA W MURZE
ROZDZIAŁ 16
ZBAWCY ATLANTYDY
ROZDZIAŁ 17
WĄTRÓBKA Z CEBULKĄ, CZYLI OSTATNI ŻYDOWSKI RZEŹNIK W RADOMSKU
ROZDZIAŁ 18
INTERWAŁ: POLSKA W WYOMING
ROZDZIAŁ 19
„NIC TO WAS NIE KOSZTUJE”
ROZDZIAŁ 20
POŚRÓD ŚWIROWIERCÓW
ROZDZIAŁ 21
BYLIŚMY SĄSIADAMI
ROZDZIAŁ 22
MENSCH Z RADOMSKA
ROZDZIAŁ 23
WENUS Z LOS ANGELES
ROZDZIAŁ 24
KAMIEŃ Z ROSETTY
ROZDZIAŁ 25
WIDZĄCY
ROZDZIAŁ 26
BIBLIOTEKA POLSKA W PARYŻU
POSŁOWIE
CIĄG DALSZY NASTĘPUJE
PODZIĘKOWANIA
Marek S. Jeżowski
W IMIENIU BEIT POLSKA
