MEDYTACJA ADVAITA II
Dusza ludzka jest Duchem, nie jest stworzona z niczego i nie różni się od istoty Boga; na poziomie substratu istnienia zarówno dusza ludzka, jak i Bóg są identyczne. (2.1.11)Dzięki marzeniu o ciele fizycznym wyobrażamy sobie świat zamieszkany przez odrębne przedmioty i osoby. W ten sposób mentalnie stwarzamy poczucie izolacji pomiędzy jednym a drugim. To nie wszystko, dokonujemy również projekcji siebie w czasie, z przeszłości w przyszłość. Jesteśmy zawsze projektem w budowie, więc cierpimy z powodu ciągłego niezadowolenia.Szukamy w świecie zewnętrznym czegoś, co położy kres wszelkiemu cierpieniu i bólowi, ale otrzymujemy tylko przejściowe odpowiedzi, nic trwałego. Dopóki nie spojrzymy w głąb siebie i nie odkryjemy niedualnej natury naszego własnego Bycia w bezczasowej teraźniejszości.Wtedy poznajemy wieczne i Jedyne "Ja", to, które jest tym samym "Ja" wszystkich, gdzie wszystkie dusze gromadzą się w jednym Duchu i odkrywają w Absolucie. I poszukiwania się kończą, nie musimy już dążyć do szczęścia w nieosiągalnej przyszłości; żyjemy w ciągłej teraźniejszości i rozpoznajemy siebie jako Czystą Świadomość, całkowicie świetlistą.