PEDAGOGICZNY CHARAKTER FILOZOFII SENEKI
Celem niniejszej książki jest refleksja nad pedagogicznym charakterem filozofii u Seneki (4 p.n.e.-65 n.e.). Starał się przeanalizować stoickie rozumienie edukacji, natury ludzkiej, najwyższego dobra i roli filozofii w formacji człowieka. U Seneki człowiek jest pojmowany jako istota cielesno-duchowa, jest więc nosicielem natury kruchej i podatnej na zło tego życia, ale jest też posiadaczem nadrzędnego atrybutu, jakim jest ludzki rozum. Żyjąc zgodnie z własną naturą, człowiek może osiągnąć najwyższe dobro, jakim jest życie cnotliwe, szczęście i doskonałość. W tym właśnie tkwi jego pedagogiczny optymizm, możliwość odrodzenia się człowieka w procesie formacyjnym samokształcenia. Ta regeneracja jest możliwa dzięki edukacji i filozofii, tak że konkretyzują one formację idealnego człowieka senekijskiego, człowieka mądrego. Dlatego też badania te są istotne dla obszaru studiów nad produkcjami akademickimi, zwłaszcza z punktu widzenia analizy skupionej na studiach nad filozofią i edukacją w starożytności.