MENU

Burrhus F. Skinner

Burrhus Frederic (Fred) Skinner urodził się 20 marca 1904 roku w Susquehanna w Pennsylwanii (w urzędowych ewidencjach „Registration of Births in 4th Ward of  Susquehanna” i „Record of Births in Susquehanna County, Pa” zapisano, że urodził się 30 marca 1904). Jego ojciec William Arthur Skinner (1875−1950) był adwokatem, matka Grace Madge z domu Burrhus (1878−1960) przed wyjściem za mąż pracowała jako stenotypistka. We wspomnianych powyżej ewidencjach urodzeń nie zostało zarejestrowane imię Skinnera „Burrhus”, którym się posługiwał; było ono de facto nazwiskiem panieńskim jego matki.

W latach 1922−1926 studiował filologię angielską w Hamilton College w Nowym Jorku, gdzie uzyskał tytuł bakałarza. Próbował swoich sił w pracy literackiej, ale nie przyniosło mu to oczekiwanej satysfakcji. W roku 1927 podjął studia psychologiczne na Uniwersytecie Harvarda. Latem 1928 odbył wraz z rodzicami podróż do Europy, podczas której odwiedził m.in. Włochy i Paryż. W 1930 uzyskał na Harvardzie magisterium, a w 1931 stopień doktora filozofii. Istotny wpływ na jego zainteresowania wywarł profesor William John Crozier, który był fizjologiem. W latach 1936−1945 Skinner pracował na Uniwersytecie Minnesota, a w latach 1945−1948 na Uniwersytecie Indiana. Następnie powrócił do Harvardu. Objął kierownictwo katedry psychologii. W 1974 przeszedł na emeryturę, lecz prowadził zajęcia prawie do samej śmierci. Zmarł 18 sierpnia 1990 w Cambridge, Massachusetts. Został pochowany na cmentarzu Mount Auburn.

Skinner uważany jest za jednego z najbardziej ortodoksyjnych behawiorystów, twórcę nurtu zwanego behawioryzmem deskrypcyjnym, radykalnym behawioryzmem lub analizą behawioralną. Zajmował się badaniem zachowań sprawczych, które interesowały go bardziej niż zachowania reaktywne. Badania nad uczeniem się instrumentalnym prowadził wykorzystując skonstruowane przez siebie urządzenia, m. in. skrzynkę, w której zwierzę uzyskiwało wzmocnienie (np. pokarm) po wykonaniu określonych operacji (tzw. klatka Skinnera). Opierał się na badaniach pojedynczych osobników i formułował prawa odnoszące się do jednostkowych przypadków. Był autorem wielu prac, z których za najważniejsze uznaje się „The Behavior of Organisms” (1938), „Science and Human Behavior” (1953), „Verbal Behavior” (1957), „About Behaviorism” (1974) oraz zbiór artykułów w tomie „Cumulative Record” (1959). Napisał powieści „Walden Two” (1948) oraz kontrowersyjną „Beyond Freedom and Dignity” (1971), w której dowodził że na drodze ku rozwojowi społecznemu stoją pojęcia wolności i godności. Jest także autorem trzytomowej autobiografii.

Skinner był wyróżniony wieloma nagrodami, w tym Distinguished Scientific Contribution Award (1958) i nagrodą za całokształt pracy (Lifetime Achievement Award, 1990) przyznanymi przez APA (Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne), Nagrodą Humanisty Roku (Humanist of the Year, 1972) przyznaną przez AHA (Amerykańskie Towarzystwo Humanistyczne) oraz Krajowym Medalem Nauki (National Medal of Science, 1968). Był członkiem honorowym Brytyjskiego Towarzystwa Psychologicznego. Miał ponad dwadzieścia doktoratów honorowych przyznanych mu przez państwowe i prywatne uniwersytety w USA, Kanadzie, Anglii i Japonii.

Filozofię życiową Skinnera prawdopodobnie najlepiej odzwierciedla stwierdzenie Dereka E. Blackmana, że „Jako rzecznik pozytywnego wzmacniania, a nie procedur awersyjnych, Skinner słynął z tego, iż nie zwracał uwagi na zachowania, których nie chciał wspierać, reagował zaś na te, które pragnął wzmocnić”.

ZAWĘŹ WYNIKI
Znaleziono: 1
Przeglądaj:
Sortuj według:
Popularność malejąco
Wyświetl:
20
Znaleziono: 1
Przeglądaj:
Sortuj według:
Popularność malejąco
Wyświetl:
20