Estera Rachela Kamińska

Aktorka żydowska nazywana „matką teatru żydowskiego” oraz „żydowską Eleonorą Duse”. Urodziła się w Porozowie koło Wołkowyska (obecnie Białoruś). W wieku 11 lat zmuszona była opuścić dom rodziców, aby zająć się domem i dziećmi sióstr w Warszawie. Imała się różnych zajęć, pracując m.in. jako robotnica. Zadebiutowała na scenie ok. 1888 roku w Warszawie. Regularne występy zaczęła po śmierci nieakceptujących teatru rodziców. Począwszy od 1893 grała w zespole męża, Abrahama Izaaka Kamińskiego. W pierwszym okresie występowała w operetkach oraz mało wartościowym repertuarze przeznaczonym dla prostego, niezbyt wybrednego widza. Dopiero po ok. 1904 roku dzięki rolom m.in. w dramatach J. Gordina ujawnił się jej wrodzony talent dramatyczny. Szerszy rozgłos zdobyła dzięki tournée po Rosji (1908–09) i uznaniu w kręgach zasymilowanych Żydów w Moskwie i Petersburgu. Zaproszona na gościnne występy w USA (1909–1911), z powodzeniem konkurowała z miejscowymi amerykańskimi gwiazdami scen jidysz. Wzięła udział w kilku filmach, m.in. Mirele Efros (1912) i Tkijes-kaf (Ślubowanie, 1924). Wraz z mężem (A.I. Kamińskim) stworzyła swego rodzaju „dynastię teatralną”, do której oprócz rodziców należały córki: Regina i Ida Kamińskie oraz wnuczka Rut Turkow-Kamińska.