Maria Tyszkowa

Po ukończeniu w roku 1956 studiów psychologicznych na Uniwersytecie w Poznaniu rozpoczęła pracę w Katedrze Psychologii jako asystent. W roku 1962 na podstawie rozprawy Praca szkolna dziecka i główne determinujące ją czynniki uzyskała stopień doktora, a 7 lat później habilitowała się na podstawie książki Zachowanie się dzieci szkolnych w sytuacjach trudnych. Tytuł profesora nadzwyczajnego uzyskała w roku 1976, a zwyczajnego – w 1982.

Opracowała koncepcję zmian rozwojowych psychiki, odporności psychicznej oraz roli kultury w rozwoju psychicznym jednostki.

Do głównych jej prac należą: Zachowanie się dzieci szkolnych w sytuacjach trudnych (1972), Aktywność i działalność dzieci i młodzieży (1977), Zdolności, osobowość i działalność uczniów (1988).