Feynmana wykłady z fizyki Tom 2 część 2 Elektrodynamika Fizyka ośrodków ciągłych
Feynmana wykłady z fizyki, słynny podręcznik, pierwotnie przeznaczony dla studentów Kalifornijskiego Instytutu Technologicznego, następnie przekształcony przez współpracowników autora, Roberta B. Leightona i Matthew Sandsa, w najbardziej niezwykły podręcznik fizyki, jaki został kiedykolwiek napisany.
Jego oryginalność polega nie tylko na nietradycyjnym doborze materiału i niekonwencjonalnym porządku jego wyłożenia. Począwszy od praw Newtona, przez szczególną teorię względności, optykę, mechanikę statystyczną i termodynamikę wykłady te są pomnikiem jasności wykładu oraz głębokiej intuicji i gruntownej znajomości zagadnienia. Autor ukazuje fizykę niejako in statu nascendi, wciąga czytelnika w odkrywanie prawidłowości rządzących przyrodą. Na kartach książki Feynmana fizyka przestaje być zbiorem praw o bloczkach, dźwigniach i pryzmatach, a staje się tym, czym jest w rzeczywistości – fascynującą opowieścią o pięknie praw przyrody.
Ta książka to podstawowy przewodnika po fizyce dla studentów fizyki i dziedzin pokrewnych, nauczycieli i pracowników naukowych oraz dla wszystkich interesujących się fizyką. Obecne, nowe wydanie milenijne oferuje lepszą typografię, rysunki, skorowidze oraz poprawki autoryzowane przez Kalifornijski Instytut Technologiczny (szczegóły można znaleźć na stronie: www.feynmanlectures.info).
Tom 2, część 2 książki omawia elektrodynamikę oraz fizykę ośrodków ciągłych.
Feynman Richard P.
(1918-1988); światowej sławy fizyk XX wieku, w latach 1951-1988 profesor fizyki w Kalifornijskim Instytucie Technologicznym. Stopień doktora uzyskał mając 24 lata. Podczas II wojny światowej brał udział w realizacji projektu Manhattan w Los Angeles. W 1965 roku, wraz z J. Schwingerem i S.I. Tomonagą, został
laureatem nagrody Nobla za rozwiązanie istotnych problemów elektrodynamiki kwantowej. Sformułował także teorię wyjaśniającą zjawisko nadciekłości w ciekłym helu. Razem z M. Gell-Manem napisał ważną pracę dotyczącą słabych oddziaływań, później pracował nad podwalinami teorii kwarków. Oprócz tych osiągnięć, wprowadził do fizyki nowe metody obliczeniowe; wśród nich największe znaczenie mają diagramy Feynmana, powszechnie dziś stosowane do obliczania przebiegu procesów elementarnych.
Opublikował szereg monografii, prac naukowych i popularyzatorskich oraz podręczników. Dzięki swoim popularnym książkom stał się jedną z najbardziej lubianych postaci XX stulecia. Zajmował się też sprawami publicznymi. Miał wszechstronną osobowość, wykazywał nienasyconą ciekawość, był wzorowym empirykiem, ale również niezwykłym nauczycielem fizyki. Z licznych nagród, które otrzymał, najbardziej dumny był z Medalu Oersteda za Nauczanie (1972).
Leighton Robert B.
(1919-1997); fizyk i astronom, ceniony wykładowca i autor podręczników, wieloletni profesor Kalifornijskiego Instytutu Technologicznego.
Matthew Sands
Fizyk i astronom, ceniony wykładowca i autor podręczników, wieloletni profesor Kalifornijskiego Instytutu Technologicznego, zastępca dyrektora Stanford Accelerator Center i prorektor do spraw nauki Uniwersytetu Kalifornijskiego w Santa Cruz. Stanął na czele programu reform studiów licencjackich w Kalifornijskim Instytucie Technologicznym i doprowadził do powstania książki Feynmana wykładów z fizyki.
Seria Richard Feynman
(1918-1988); światowej sławy fizyk XX wieku, w latach 1951-1988 profesor fizyki w Kalifornijskim Instytucie Technologicznym. Stopień doktora uzyskał mając 24 lata. Podczas II wojny światowej brał udział w realizacji projektu Manhattan w Los Angeles. W 1965 roku, wraz z J. Schwingerem i S.I. Tomonagą, został
laureatem nagrody Nobla za rozwiązanie istotnych problemów elektrodynamiki kwantowej. Sformułował także teorię wyjaśniającą zjawisko nadciekłości w ciekłym helu. Razem z M. Gell-Manem napisał ważną pracę dotyczącą słabych oddziaływań, później pracował nad podwalinami teorii kwarków. Oprócz tych osiągnięć, wprowadził do fizyki nowe metody obliczeniowe; wśród nich największe znaczenie mają diagramy Feynmana, powszechnie dziś stosowane do obliczania przebiegu procesów elementarnych.
Opublikował szereg monografii, prac naukowych i popularyzatorskich oraz podręczników. Dzięki swoim popularnym książkom stał się jedną z najbardziej lubianych postaci XX stulecia. Zajmował się też sprawami publicznymi. Miał wszechstronną osobowość, wykazywał nienasyconą ciekawość, był wzorowym empirykiem, ale również niezwykłym nauczycielem fizyki. Z licznych nagród, które otrzymał, najbardziej dumny był z Medalu Oersteda za Nauczanie (1972).
