W-obec śmierci
Myślenie autorki ma początek w miejscach, gdzie spotyka cierpienie innego i na nie odpowiada. Z tego myślenia zrodzonego z bólu niepewności, świadomości tragiczności, nieodwracalności ludzkiego losu, nieuchronności wyrasta jej poznanie. Jest to szczególny rodzaj poznania: taki, który rzuca światło, wydobywa z cienia tych, od których często odwracamy wzrok; którzy żyjąc, umierają. którzy towarzysząc umierającym, żyją. Jej pismo wychodzi z siebie; wskazuje drogę do tego, co nie-do-pomyślenia, a przecież jest. Czy to w geście przeciwko śmierci, czy naprzeciw śmierci, autorka pisze, by słowem nawiązać więź pomiędzy umownie nazwanymi tu Pierwszym w-obec śmierci i Drugim. Publikacja jest oryginalna w podstawowym sensie tego słowa; zaczyna się od początku, konsekwentnie zbliżając się do początku. Nazwijmy, ostrożnie, ten początek życiem, a wtedy jasne się stanie, że praca jest również życiodajna. Takie książki, jak ta, winny być obowiązkową lekturą dla wszystkich, którzy chcieliby uczyć się bycia dla dobra innego. Inny, zwłaszcza ten, który znajduje się w-obec śmierci, czeka na drugiego, który będzie uważnym czytelnikiem jego u-bywania i dobrym krytykiem swoich u-przedzeń.
Z recenzji dr hab. prof. UJ Małgorzaty Opoczyńskiej
Książka jest nomen omen intymnym studium obcowania ze śmiercią, gdzie poznajemy sposoby, jak śmierć może manifestować się i objawiać w doświadczeniu osób – umierającej i będącej świadkiem/towarzyszem tej sytuacji granicznej oraz odniesień tej sytuacji granicznej do ciała i cielesności. Zajmowanie się tak zniuansowanymi i delikatnymi kwestiami/sytuacjami/uczuciami wymaga nie lada finezji językowej, a szerzej – metodologicznej. Taką ofertę składa nam, realizuje i w pełni wywiązuje się z niej autorka. Wprost i pośrednio odwołuje się ona do aktualnego stanu badań ze spektrum wielu dziedzin. To wielka wartość tej książki, która napisana jest profesjonalnym/gęstym, ale czytelnym dla wytrawnego i zorientowanego w temacie czytelnika stylem analizy fenomenologicznohermeneutyczno-egzystencjalnej, czasem z piękną literacką. odautorską nutą. Brak takiej, a nawet analogicznej czy zbliżonej publikacji na rynku polskim i światowym – chodzi tu o treść i jej autorskie ujęcie, lecz także styl myślowy zastosowany w pracy. Odwołując się do paradygmatu śladu wykorzystanego w publikacji, może ona zostawić po sobie ów (silny/znaczący) ślad na rynku naukowym; równie ważny jest jej wymiar aplikacyjny w obszarze edukacji, psychologii, medycyny, socjologii, psychoterapii oraz nauk o kulturze.
Z recenzji dr. hab. prof. UKSW w Warszawie Andrzeja Pankalli
O książce 11
Część I. Faktyczność. Ciało i cielesność
Bycie w sytuacji 25
Bycie ciałem i cielesnością 37
Ekstra-pozycja: ciało 42
Intra-pozycja: cielesność 45
Niekauzalność relacji ciało–cielesność 49
Inter-cielesność 50
Sytuacja graniczna 55
Część II. Ty Pierwszy w-obec śmierci
Śmierć 71
Ty Pierwszy w-obec śmierci 77
Obecność i ślad 77
Rozpacz 86
Rozpacz tragiczna 86
Rozpacz nostalgiczna 96
Twarze i maski 103
Niewytrzymałość 118
Żyć aż do śmierci 126
Spokój 142
Część III. Ja Drugi w-obec przemijania Pierwszego
Na scenie dramatu egzystencjalnego 157
Architektonika uważnej obecności Drugiego 167
Wrażliwość 167
Oddale(a)nie i bliskość 178
Cielesne reprezentacje uważnej obecności Drugiego – na dwóch przykładach 199
Widzenie 202
Widzenie przechodzące w patrzenie 203
Tworzenie obrazów Pierwszego w-obec śmierci 218
Mówienie, które „daje” słyszenie 227
Powiedziane – Drugi mówi do Pierwszego w-obec śmierci 228
Milczenie – ku słyszeniu Pierwszego w-obec śmierci i ponad to 236
Postscriptum
Jesteś… a… jakby cię nie było 247
O Pierwszym w-obec śmierci 252
O Drugim w-obec przemijania Pierwszego 258
O współ-cielesności Pierwszego i Drugiego 262
Co dalej? 263
Bibliografia 265
Nota bibliograficzna 281
Nota o Autorce 283
