Zbiór zadań Feynmana wykłady z fizyki
Ponad 40 lat po pierwszym wydaniu Feynmana wykładów z fizyki zainteresowanie książką nie słabnie. Po raz pierwszy zadania do wszystkich części tego dzieła są zebrane w jednym tomie i opublikowane z (prawie) kompletnym zestawem odpowiedzi.
Zadania odpowiadają kolejnym tematom wykładanym przez Feynmana, począwszy od mechaniki, poprzez optykę, termodynamikę, elektryczność i magnetyzm, po zagadnienia fizyki współczesnej. W ramach każdego tematu lub działu zadania są ułożone według stopnia ogólności lub trudności. Są to dowody lub uogólnienia, zadania proste, pośrednie, bardziej wyrafinowane i skomplikowane. Dowody i uogólnienia stanowią zazwyczaj uzupełnienie prowadzonych w czasie wykładów rozważań, których wyniki mają być rozumiane i stosowane przez studenta.
Znaczna część zadań powstała w związku z pierwotnym cyklem wykładów Feynmana. Wiele zostało zaadaptowanych na podstawie problemów egzaminacyjnych. Niektóre zostały sprawdzone i zweryfikowane przez wiele osób.
Książkę, podobnie jak Feynmana wykłady z fizyki, docenią zarówno studenci, jak i naukowcy oraz wszyscy interesujący się fizyką.
Informacje na temat Feynmana wykładów z fizyki oraz Zbioru zadań do wykładów można znaleźć na stronie feynman.pwn.pl.
Redaktorzy naukowi:
Michael A. Gottlieb jest programistą, od 2007 roku w Kalifornijskim Instytucie Technologicznym wraz z Rudolfem Pfeifferem zarządza projektami związanymi z internetowym wydaniem Feynmana wykładów z fizyki.
Feynman Richard P.
(1918-1988); światowej sławy fizyk XX wieku, w latach 1951-1988 profesor fizyki w Kalifornijskim Instytucie Technologicznym. Stopień doktora uzyskał mając 24 lata. Podczas II wojny światowej brał udział w realizacji projektu Manhattan w Los Angeles. W 1965 roku, wraz z J. Schwingerem i S.I. Tomonagą, został
laureatem nagrody Nobla za rozwiązanie istotnych problemów elektrodynamiki kwantowej. Sformułował także teorię wyjaśniającą zjawisko nadciekłości w ciekłym helu. Razem z M. Gell-Manem napisał ważną pracę dotyczącą słabych oddziaływań, później pracował nad podwalinami teorii kwarków. Oprócz tych osiągnięć, wprowadził do fizyki nowe metody obliczeniowe; wśród nich największe znaczenie mają diagramy Feynmana, powszechnie dziś stosowane do obliczania przebiegu procesów elementarnych.
Opublikował szereg monografii, prac naukowych i popularyzatorskich oraz podręczników. Dzięki swoim popularnym książkom stał się jedną z najbardziej lubianych postaci XX stulecia. Zajmował się też sprawami publicznymi. Miał wszechstronną osobowość, wykazywał nienasyconą ciekawość, był wzorowym empirykiem, ale również niezwykłym nauczycielem fizyki. Z licznych nagród, które otrzymał, najbardziej dumny był z Medalu Oersteda za Nauczanie (1972).
Leighton Robert B.
(1919-1997); fizyk i astronom, ceniony wykładowca i autor podręczników, wieloletni profesor Kalifornijskiego Instytutu Technologicznego.
Matthew Sands
Fizyk i astronom, ceniony wykładowca i autor podręczników, wieloletni profesor Kalifornijskiego Instytutu Technologicznego, zastępca dyrektora Stanford Accelerator Center i prorektor do spraw nauki Uniwersytetu Kalifornijskiego w Santa Cruz. Stanął na czele programu reform studiów licencjackich w Kalifornijskim Instytucie Technologicznym i doprowadził do powstania książki Feynmana wykładów z fizyki.
Rochus Vogt
Emerytowany profesor fizyki, matematyki i astronomii w Kalifornijskim Instytucie Technologicznym, profesor wielu innych uczelni amerykańskich, członek Komisji Nauki i Technologii Izby Zarządzających Los Alamos National Security.
Seria Richard Feynman
(1918-1988); światowej sławy fizyk XX wieku, w latach 1951-1988 profesor fizyki w Kalifornijskim Instytucie Technologicznym. Stopień doktora uzyskał mając 24 lata. Podczas II wojny światowej brał udział w realizacji projektu Manhattan w Los Angeles. W 1965 roku, wraz z J. Schwingerem i S.I. Tomonagą, został
laureatem nagrody Nobla za rozwiązanie istotnych problemów elektrodynamiki kwantowej. Sformułował także teorię wyjaśniającą zjawisko nadciekłości w ciekłym helu. Razem z M. Gell-Manem napisał ważną pracę dotyczącą słabych oddziaływań, później pracował nad podwalinami teorii kwarków. Oprócz tych osiągnięć, wprowadził do fizyki nowe metody obliczeniowe; wśród nich największe znaczenie mają diagramy Feynmana, powszechnie dziś stosowane do obliczania przebiegu procesów elementarnych.
Opublikował szereg monografii, prac naukowych i popularyzatorskich oraz podręczników. Dzięki swoim popularnym książkom stał się jedną z najbardziej lubianych postaci XX stulecia. Zajmował się też sprawami publicznymi. Miał wszechstronną osobowość, wykazywał nienasyconą ciekawość, był wzorowym empirykiem, ale również niezwykłym nauczycielem fizyki. Z licznych nagród, które otrzymał, najbardziej dumny był z Medalu Oersteda za Nauczanie (1972).
