Tadeusz Glinka

Politechnika Śląska, Wydział Elektryczny, (emerytowany prof. zw.)
Profesor Instytutu Napędów i Maszyn Elektrycznych Komel.
Przewodniczący Rady Naukowej Instytutu Komel w latach 1994–2017.

Redaktor Naczelny kwartalnika „Zeszyty Problemowe – Maszyny Elektryczne”, wydawanego przez Instytut Komel.
W latach 2003–2010 , przez dwie kadencje, był członkiem Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów przy Premierze RP.
• członek Komitetu Elektrotechniki PAN, członek Sekcji Trakcji Elektrycznej i Sekcji Maszyn Elektrycznych i Transformatorów Komitetu Elektrotechniki PAN, członek Sekcji Transportu Oddziału PAN w Katowicach, członek założyciel International Compumag Society, członek PTETiS, członek SEP-u
• SPECJALNOŚĆ: maszyny elektryczne i transformatory, diagnostyka maszyn elektrycznych; maszyny elektryczne wzbudzane magnesami trwałymi; maszyny elektryczne – nietypowe rozwiązania konstrukcyjne; układy napędowe w trakcji elektrycznej, hutnictwie, energetyce i górnictwie
• ważniejsze odznaczenia państwowych ( Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia PL, Medal Komisji Edukacji Narodowej)

Jego działalność naukowa i przemysłowa jest bardzo bogata i szeroko doceniana w środowisku polskich elektryków, dzięki czemu cieszy się dużym uznaniem i poważaniem. Profesor jest wielce zasłużony dla Politechniki Śląskiej, gdyż pełnił szereg funkcji:
• w latach 1990–96 był dziekanem Wydz. Elektrycznego,
• w latach 1990 -2008 członkiem Senatu Pol. Śląskiej,
• w latach 1993-2006 był dyrektorem Instytutu Elektrotechniki Teoretycznej i Przemysłowej,
• w latach 1990 -2008 członkiem Senatu Pol. Śląskiej,
• w latach 1985 - 1993 był kierownikiem Zakładu Trakcji Elektrycznej,
• w latach 2006 - 2010 był kierownikiem Zakładu Inżynierii Elektrycznej w Transporcie.

Jest autorem i współautorem ponad 300 publikacji oraz ponad 40 Patentów. Otrzymał 6 nagród Ministra, ponad 20 nagród Rektora Pol. Śląskiej. Politechnika Śląska nadała Mu godność profesora honorowego.
Profesor koncentrował się na pracach, których tematyka wynikała z potrzeb przemysłowych (ma wiele osiągnięć praktycznych).
Opisał w książce, a potem zastosowano w przemyśle tzw. METODĘ GLINKI (diagnostykę izolacji uzwojeń maszyn elektrycznych napięciem stałym) – ma ona umocowanie formalne, została wpisana do Polskiej Normy PN/E-04700 z 1998 r. „Urządzenia i układy elektryczne”. Wytyczne przeprowadzenia pomontażowych badań odbiorczych. oraz do Ramowej Instrukcji Eksploatacji Genergatorów Synchronicznych. Energopomiar-Elektryka, Gliwice 2009.
Zaprojektował szereg różnych maszyn elektrycznych, a jednym z nich był silnik prądu stałego wzbudzany magnesami ferrytowymi do napędu wózka inwalidzkiego dla którego opracował także technologię produkcji (silnik do dziś produkowany).
Prowadzi sesje i jest członkiem komitetów wielu konferencji, seminariów dot. ELEKTROTECHNIKI.