Zygmunt Bauman

Jeden z najbardziej znanych na świecie polskich socjologów, którego prace na temat kultury i nowoczesności znajdują się w kanonie lektur każdego socjologa. Autor koncepcji ponowoczesności, płynnej nowoczesności i późnej nowoczesności, które na trwałe weszły do światowej refleksji socjologicznej i filozoficznej. Tytuł doktora habilitowanego nauk humanistycznych otrzymał na Uniwersytecie Warszawskim. Polskę opuścił w 1968 roku w wyniku nagonki antysemickiej. W latach 1969–1971 wykładał na uniwersytecie w Tel Awiwie i Hajfie. W latach 1971–1990 był kierownikiem Wydziału Socjologii na Uniwersytecie w Leeds. Autor wielu fundamentalnych dla światowej humanistyki dzieł, m.in. Nowoczesność i Zagłada (1992), Etyka ponowoczesna (1996), Socjalizm. Utopia w działaniu (2010), Kultura jako praxis (2012).