wystarczy tylko otworzyć drzwi...
Kantor – scenograf, Kantor – autor przedstawień, performansów,
cricotagów i
ambalaży domaga się wielorakiego oglądu, Kantor –
teatr autorski, w którym od pewnego momentu Kantor wszystko robił osobiście; był jego demiurgiem, sprawcą, kreatorem. „Scenografia”, stanowiące ją przedmioty, nie są dla autorki dziełami plastycznymi, obiektami sztuki, lecz przede wszystkim dekoracją przedstawienia, teatralnymi rekwizytami, mającymi swoją funkcję w spektaklu. Zajmuje się „przedmiotami” Kantora, dzieli je na nieantropomorficzne (to, co istnieje również jako zwykły przedmiot w realności, np. krzesło, parasol) i antropomorficzne (
ludzkopodobne kukły, manekiny – specyficzne dla Kantora). Opisuje „działania” Kantora (słynne wydarzenia na Foksal), prowokacje, zaskakujące pomysły (np. „multipart” – rozesłanie dzieł wraz z warunkami użyczenia i późniejsze żądanie ich zwrotu). Ukazuje je w szerokim kontekście kulturowym, pokazuje ich rodowód i pokrewieństwa, dowodząc znajomości literatury przedmiotu (szeroko pojmowanej) i umiejętności wykorzystania źródeł. Dla kantorowskich „rzeczy” szuka pokrewieństw w sztuce światowej i polskiej, w filmie, rodowodów w myśli filozoficznej, estetycznej XX w. Z książki dowiemy się nie tylko, kto inspirował Kantora (Stanisław Wyspiański, Stanisław Ignacy Witkiewicz, E. G. Craig), ale również, kto się twórczo Kantorem inspirował (Bob Wilson, Teatr Ciemna, Tadeusz Słobodzianek), jak jego twórczość została odebrana, zinterpretowana i przetworzona.
Wstęp. Zanim otworzymy drzwi 10
Złapać przedmiot in flagranti 32
Przedmioty nieantropomorficzne 72
Deska 72
Krzesło 79
Parasol 108
Drzwi i szafa 114
Przedmiot środkowy – ambalaż 130
Przedmioty antropomorficzne 148
Tintagiles 148
Goplana 168
Manekiny, lalki 180
Piękna Pani – Śmierć, Matka i Infantka 193
Reifikacje postaci autora czyli Sprawcy Wszystkiego 210
Zakończenie. Zamykanie drzwi 226
Bibliografia 234
Wykaz ilustracji 244
Indeks 246
Od redakcji 254
