Rzeczy i fakty
Myśl Ludwiga Wittgensteina, jednego z najbardziej wpływowych filozofów XX wieku, odcisnęła się niezaprzeczalnie także na dyscyplinach odległych od akademickiej filozofii. Rzeczy i fakty, wydane po raz pierwszy w 1968 roku, są czymś więcej niż wprowadzeniem do „wczesnego” Wittgensteina. Bogusław Wolniewicz realizuje tutaj autorską, wysoce oryginalną interpretację myśli austriackiego filozofa, umiejscawiając go w jednym szeregu z Platonem, Arystotelesem czy Leibnizem jako twórcę wielkiego systemu metafizycznego.
Napisana z dużym koncepcyjnym rozmachem, erudycją i przenikliwością analizy, książka wskazuje nieoczywiste pokrewieństwa między twórczością Wittgensteina a innych wielkich myślicieli, rozjaśnia liczne nieporozumienia narosłe wokół interpretacji jego filozofii, a przede wszystkim dowodzi, że słynny
Tractatus logico-philosophicus nie jest dziełem tak hermetycznym, jak się wydaje. Rzeczy i fakty zafascynują nie tylko filozofów i logików, lecz także wszelkiej proweniencji badaczy Wittgensteina i jego dalekosiężnego oddziaływania na kulturę.
Patroni:
Pomimo upływu ponad pięćdziesięciu lat od pierwszego wydania Rzeczy i fakty nie straciły swojej naukowej świeżości. Przedstawione w tej książce myśli wciąż inspirują̨ zarówno filozofów, jak i logików. Zaprezentowany w niej sposób odczytania Traktatu wsiąkł w naszą kulturę filozoficzną. Stał się też odskocznią do zbudowania przez Wolniewicza własnego systemu ontologicznego, wyłożonego w Ontologii sytuacji (1985). Wszystko to sprawia, że Rzeczy i fakty można zaliczyć do zbioru najważniejszych książek w polskiej filozofii drugiej połowy dwudziestego wieku.
Z przedmowy Bogdana Dziobkowskiego,
Strony 7-12.pdf(pdf)
65 KB
Bogusław Wolniewicz
(ur. 1927 w Toruniu, zm. 2017 w Warszawie) – wybitny filozof, logik, profesor nauk humanistycznych, publicysta. Wywarł ogromny wpływ na nurt metafizyczny w filozofii polskiej. Tłumacz Traktatu logiczno-filozoficznego (1970) i Dociekań filozoficznych (1972) Ludwiga Wittgensteina oraz Pism semantycznych Gottloba Fregego (1977). Jeden z największych znawców myśli Wittgensteina. Autor m.in. Ontologii sytuacji (1985) oraz Filozofii i wartości (t. I – 1993, t. II – 1998, t. III – 2003, t. IV – 2016).
W latach 1947–1951 studiował filozofię pod kierunkiem Tadeusza Czeżowskiego i Henryka Elzenberga na UMK, gdzie następnie do 1953 roku był asystentem w Katedrze Logiki. Od 1956 roku wykładał logikę i filozofię w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku. Doktorat na UMK obronił w 1962 roku, następnie przeniesiony na Uniwersytet Warszawski, gdzie w 1967 roku został docentem, w 1982 profesorem nadzwyczajnym, w 1990 – zwyczajnym. W międzyczasie prowadził gościnne wykłady w USA na University of Chicago (1967) oraz Temple University w Filadelfii (1972). Kierownik Zakładu Filozofii UW w latach 1969–1972, a w latach 1991–1999 – Zakładu Filozofii Religii UW.
