Scenariusz "Emocjonalny"
Scenariusz "emocjonalny" to rewolucyjny pomysł w historii światowej kinematografii. W okresie kina niemego, kiedy pojawiał się problem poszukiwania nowych form dramaturgii filmowej, pomysł uczynienia ze scenariusza pełnoprawnego dzieła literackiego stał się ratującym życie dziełem. W 1928 roku reżyser filmu S. Eisenstein opublikował artykuł, w którym wezwał do dramaturgii emocjonalnej i rozpraszającej. "Scenariusz", napisał, "jest butelką potrzebną tylko do wydmuchania korka i spieniania temperamentu wina do chciwych gardeł odbiorców. Pierwszym z dramaturgów, którzy odpowiedzieli na apel Eisensteina, był A.G.Rzheshevsky. Od tego momentu otwiera się nowa strona w historii pisania scenariuszy. Niespokojny twórczy i osobisty los dramaturga nie przeszkodził mu w stworzeniu wielu arcydzieł połączonych wspólną nazwą "emocjonalnych" scenariuszy. Wszystkie wyróżniają się jasnym, niepowtarzalnym językiem tekstu, pozwalającym poszerzyć granice wyobraźni reżysera, rytm każdego słowa wypowiedzianego w kadrze, ekspresyjną narrację. "Emocjonalne" scenariusze istniały również w Europie. Były one z powodzeniem wykorzystywane przez tak wybitnych europejskich reżyserów jak J. Vigo, F. Murnau i inni.