Mark Twain

Mark Twain, właściwie Samuel Langhorne Clemens, urodził się w osadzie Florida w 1835 roku. Kiedy miał 5 lat, jego rodzina przeniosła się do miejscowości Hannibal. Ojciec pisarza zmarł, gdy ten miał 12 lat. W związku z tym Twain jako dziecko musiał przerwać naukę i zacząć zarabiać na utrzymanie. Najpierw był chłopcem na posyłki w drukarni, później kształcił się na zecera, a ostatecznie zrobił kurs na pilota parostatków pływających na Missisipi. Prawdopodobnie pseudonim literacki pisarza pochodzi z tego czasu – w żargonie pilotów parostatków „mark twain” oznacza „zaznacz dwa (sążnie głębokości)”. Doświadczenia tego okresu w życiu Twaina stały się podstawą dla autobiograficznej powieści „Życie na Missisipi”, powstałej w 1883 roku. Twain brał też udział w wojnie secesyjnej – walczył po obydwu stronach i z obydwu armii zdezerterował. Następnie przeniósł się na Zachód, gdzie pracował w kopalni srebrna (w Nevadzie) oraz jako poszukiwacz złota (w Kalifornii). W tym czasie zaczął pracować dorywczo jako dziennikarz, a rozgłos przyniosło mu opowiadanie „O sławnej skaczącej żabie z Calaveras” z 1865. Dzięki temu Twain został zatrudniony w 1867 roku jako reporter przy grupie amerykańskich turystów podróżujących do Europy na pokładzie statku Miasto Kwakrów. Przez następne lata Twain dużo podróżował, w końcu zaś ożenił się w 1870 roku i osiadł w stanie Connecticut. Następnie poświęcił się karierze pisarskiej. Do najsłynniejszych utworów Marka Twaina należą Przygody „Tomka Sawyera” (1876), „Przygody Hucka Finna” (1884) oraz „Książe i żebrak” (1882).

Abdullah frères [Public domain], via Wikimedia Commons