W pustyni i w puszczy
W pustyni i w puszczy to fascynująca powieść podróżniczo-przygodowa o niezwykłej przyjaźni, poświęceniu, oddaniu i ogromnej odwadze. Dwójka polskich dzieci mieszkających w Port Saidzie zostaje porwana przez Arabów. W tym czasie w Sudanie rozpoczyna się muzułmańskie powstanie. Porywacze zamierzają dołączyć do powstańców. Podczas wędrówki przez pustynię dzieciom udaje się uciec... Czyha na nie wiele niebezpieczeństw, a w ślad za nimi wciąż podążają porywacze. Czy uda im się umknąć i bezpiecznie wrócić do domu? Henryk Sienkiewicz (1846-1916) – urodził się 5 maja 1846 r. w Woli Okrzejskiej na Podlasiu. Po matce odziedziczył zamiłowanie do literatury. Od dzieciństwa interesował się dziełami staropolskich pisarzy i próbował swych sił w pisaniu wierszem i prozą. W latach osiemdziesiątych został redaktorem naczelnym konserwatywnego dziennika „Słowo”. Dużo podróżował. Burzliwe dyskusje wywoływały jego nowo powstałe dzieła, podejmujące problematykę historyczną, przede wszystkim Trylogia. Pierwsza część pt. Ogniem i mieczem ukazała się drukiem na przełomie 1883?i?1884?r. Potop?–?druga?część?Trylogii?–?powstał?w?latach?1884-1886,?a?na?przełomie 1887 i 1888 r. ukazał się Pan Wołodyjowski. Wielki sukcesem w kraju. W 1896 r. ukazało się Quo vadis – powieść, której akcja rozgrywa się w starożytnym Rzymie. W 1905 r. otrzymał literacką Nagrodę Nobla za całokształt twórczości. Próbował swych sił także w powieściach obyczajowych, jak np. Bez dogmatu (1891 r.) i Rodzina Połanieckich (1894 r.). Napisał również m.in. nowele: Sachem, Wspomnienie z Maripozy, Za chlebem, Niewola tatarska, Orso, W krainie złota i powieści historyczne: Krzyżacy (1900), Na polu chwały (1906) czy powieść dla młodzieży: W pustyni i w puszczy (1912).
Henryk Sienkiewicz
ur. 1846
-
zm. 1916
Henryk
Sienkiewicz należy do najsłynniejszych polskich pisarzy przełomu XIX i XX
wieku, a uznanie zdobył także poza granicami kraju. Pisarz urodził się w
zubożałej rodzinie szlacheckiej. Rodzice pragnęli, by ich został lekarzem,
jednakże Sienkiewicz zrezygnował z studiów
medycznych
na rzecz studiów humanistycznych. W 1869 roku Sienkiewicz podejmuje pracę
dziennikarza, m.in. pisze felietony, prowadzi dział literacki. Jest to okres wytężonej pracy w życiu
pisarza. Jako pisarz debiutuje w 1872 roku powieścią Na marne i zbiorem Humoreski
z teki Worszyłły. Do najsłynniejszych powieści Sienkiewicza zalicza się Trylogię, na którą składają się Ogniem i mieczem, Potop oraz Pan Wołodyjowski,
Quo Vadis, Krzyżacy, Bez dogmatu, i W pustyni i puszczy. Sienkiewicz pisał
także nowele, z których najsłynniejszymi są Janko
Muzykant, Latarnik i Sachem. W 1905 roku Henryk Sienkiewicz
został uhonorowany nagrodą Nobla w dziedzinie literatury za całokształt
twórczości.
