Bezpieczeństwo, terytorium, populacja
VII tom wykładów Foucaulta w Collège de France to historia nowożytnych społeczeństw z perspektywy naczelnego pojęcia "rządomyślności", które określa myślenie jako coś, czym się zarządza. Autor analizuje rozwój praktyk dyspcyplinujących i proces etatyzacji przemocy, powstanie "populacji" i polityki bezpieczeństwa. To także historia narodzin liberalizmu i towarzyszącej mu, jako efekt i narzędzie, biowładzy. Autor sięga w opisie aż do przemian społeczeństwa feudalnego w zbiorowości nowożytne. Rozważaniom historyczno-społecznym towarzyszy wątek filozoficzny: dzieje prawdy i jej produkcji.
Wykład obejmuje najważniejsze pojęcia Foucaltowskie, a na całym świecie należy do kanonu lektur. Trudno przecenić znaczenie wykładów Foucaulta - zarówno koncepcyjnie, jak faktograficznie tom VII to niezbędny element wykształcenia współczesnego badacza nauk społecznych.
Michel Foucault
(1926–1984); francuski filozof i historyk; jedna z najważniejszych postaci świata nauki w powojennej Francji. Od 1970 roku profesor Collège de France. Stosując metodę strukturalną badał związki zachodzące między wiedzą a władzą. Jego słynne wykłady ukazują się do dziś, wzbudzając wielkie zainteresowanie.
Za pomocą metody strukturalnej, zachowując perspektywę historyczną, badał relacje między władzą a językiem i sposobem poznawania czy wytwarzania wiedzy, czyli różnych dyskursów. Analizował zależności między dyskursami nauki i instytucji społecznych (szpitali, więzień, szkół), a konkretnymi praktykami społecznymi w różnych epokach. Według Foucaulta każda epoka ma właściwe sobie „pole epistemologiczne”, związane ściśle z językiem i wytwarzające różne rodzaje „dyskursów”. Człowiek jest nie tyle podmiotem, co miejscem realizacji dyskursu. Foucault wykazywał zależność dyskursu naukowego w kształtujących się od XVII i XVIII wieku naukach społecznych oraz dyskursu stosowanego w psychiatrii, medycynie klinicznej, więziennictwie, od konkretnych „praktyk” językowych i społecznych, których stawką jest dominacja.
Z pietyzmem odnosił się do świadectw historycznych, szczególnie dotyczących życia codziennego.
Autor dzieł: Historia szaleństwa w dobie klasycyzmu (1961, wydanie polskie 1987), Naissance de la clinique (1963), Les mots et les choses (1966), Archeologia wiedzy (1969, wydanie polskie 1977), Nadzorować i karać (1975), Historia seksualności (t. 1–3, 1976–84) oraz cykl wykładów w Collège de France.
Seria Wykłady w Collège de France
Sukcesywnie rozbudowywana seria wydawnicza, w skład której wchodzą zapisy słynnych wykładów Michela Foucaulta, francuskiego filozofa, historyka i socjologa, jednego z najbardziej wpływowych myślicieli XX wieku, wygłoszone w Collège de France w latach 1970–1984. Prowadzenie kursów na tej prestiżowej uczelni powierza się najwybitniejszym przedstawicielom francuskiej nauki, a zarazem uczestnictwo w nich jest otwarte dla wszystkich chętnych, bez zaliczeń, egzaminów czy innych tradycyjnych atrybutów nauczania akademickiego. Prowadzący mają obowiązek przedstawiać co roku nowe zagadnienia, problemy, nad którymi aktualnie pracują, ukazywać publiczności swój warsztat, dzieło w trakcie tworzenia, zamiast zamkniętych i dawno opracowanych koncepcji. Wykłady Foucaulta cieszyły się ogromną popularnością, katapultując go do rangi intelektualisty światowej sławy, którego myśl odcisnęła się głęboko na wielu dziedzinach współczesnej humanistyki.
