Strategie psychodydaktyki twórczości w kształceniu językowym

• Druk: Kraków, 2011
• Autor: Elżbieta Jastrzębska
• Wydawca: Impuls

Zaletą tej rozprawy jest bardzo dobre, syntetyczne i kompetentne osadzenie jej we współczesnych pedagogiach, które uzasadniają inne podejście do kształcenia językowego. Autorka bardzo dobrze łączy klasyków rodzimej glottodydaktyki z najnowszymi badaniami i teoriami francuskich pedagogów. Jest to niewątpliwie godna uwagi i szerokiego upowszechnienia w środowisku oświatowym (szkolnym i pozaszkolnym) oraz akademickim oferta kształcenia innowacyjnego i partycypacyjnego, konstruktywistycznego, które odchodzi od kształcenia adaptacyjnego, sprzyjając większej efektywności w realizacji zakładanych przez nauczycieli lub uczących się (studiujących) celów. [...] Książka E. Jastrzębskiej spełni także rolę bardzo dobrze napisanego podręcznika, dzięki bogactwu treści, interesującej formie przekazu, w tym zilustrowaniu czy syntetycznym porównywaniu.

Prof. zw. dr hab. Bogusław Śliwerski
(fragment recenzji wydawniczej)



Trzy pierwsze rozdziały niniejszej publikacji ukazują wielość źródeł współczesnej glottodydaktyki i złożoność jej dyskursu, ze szczególnym uwzględnieniem jej twórczego wymiaru. Są przeglądem celowo dobranych elementów dwóch literatur przedmiotu: dydaktyki języków obcych i pedagogiki twórczości.

Rozdział 1 przedstawia psychopedagogiczne fundamenty współczesnej dydaktyki języków obcych, ze szczególnym uwzględnieniem nurtu humanistycznego: nowego wychowania i tzw. pedagogiki terapeutycznej, oraz współczesne koncepcje nauczania, m.in. francuskie koncepcje holistyczne.

Rozdział 2 wskazuje na lingwistyczny rodowód dydaktyki języków obcych, ukazując ewolucję pojęcia kompetencji komunikacyjnej (od teorii Chomsky’ego do koncepcji Hymesa) i jej współczesne implikacje.

Rozdział 3 jest analizą twórczych aspektów dydaktyki języków obcych i próbą udowodnienia, że jest to dziedzina szczególnie predestynowana do bisocjacji z pedagogiką twórczości oraz do tworzenia otwartych koncepcji kształcenia.

Rozdział 4 został poświęcony przeprowadzonym badaniom własnym o charakterze triangulacyjnym, łączącym strategie jakościowe (obserwacja i analiza dokumentacji) ze strategią ilościową (sondaż diagnostyczny), dotyczącym działań twórczych w zakresie nauczania/uczenia się języka francuskiego.

W końcowym rozdziale charakteryzuję wybrane strategie psychodydaktyki twórczości: myślenie dywergencyjne, pytajne, asocjacyjne, analogiczne i metaforyczne, abstrahowanie, transformowanie oraz twórcze rozwiązywanie problemów, z uwzględnieniem przykładów ich praktycznej aplikacji w nauczaniu języka obcego. Przedstawiam również własny model oraz przykłady wygenerowanych na jego podstawie modeli szczegółowych, dokonując tym samym próby konceptualizacji własnej koncepcji twórczego nauczania/uczenia się języków obcych.



Konkludując, niniejsze opracowanie jest zapisem próby zrealizowania dwóch procesów integracyjnych w celu wzbogacenia praktyki edukacyjnej, a mianowicie:

1) integracji poziomej między dwoma dziedzinami: dydaktyką języków obcych (w jej wymiarze metodycznym) a pedagogiką twórczości;

2) integracji pionowej, tj. połączenia badań z ich praktycznym zastosowaniem (Hejnicka-Bezwińska, 2008, s. 242) czy, jak to ujmuje Stanisław Palka, „twórczego powiązania obu modeli postępowania humanistycznego” (2006b, s. 80): badawczego i praktycznego.

• Kategorie:
  1. Ebooki i Audiobooki »
  2. Ebooki »
  3. Ebooki popularnonaukowe i specjalistyczne »
  4. Edukacja, pedagogika, szkolnictwo
  1. Ebooki i Audiobooki »
  2. Ebooki »
  3. Nauka języków
• Język wydania: polski
• ISBN: 978-83-7587-735-9
• ISBN druku: 978-83-7587-632-1
• Liczba stron: 236

WSTĘP; 9

ROZDZIAŁ 1
PSYCHOPEDAGOGICZNE PODSTAWY WSPÓŁCZESNEJ DYDAKTYKI JĘZYKÓW OBCYCH; 11

1.1. Czym jest dydaktyka języków obcych?; 11

1.2. Pedagogika humanistyczna a współczesna dydaktyka języków obcych; 13

1.2.1. Nowe wychowanie i autonomizacja ucznia; 14

1.2.2. Pedagogika terapeutyczna i wolność do uczenia się; 18

1.2.3. Twórczość jako strategia uczenia się w pedagogice humanistycznej; 19

1.3. Teorie nauczania i uczenia się a dydaktyka języków obcych; 22

1.3.1. Psychologiczne zasady uczenia się; 22

1.3.2. Całościowe koncepcje uczenia się w pedagogice francuskiej; 24

1.3.2.1. Olivier Clouzot i teoria uczenia się całościowego; 24

1.3.2.2. Hélene Trocmé-Fabre i neuropedagogiczne koncepcje uczenia się; 26

1.3.3. Koncepcja nauczania we współczesnej dydaktyce języków obcych; 30

1.3.4. Koncepcja strategii nauczania; 32

1.3.4.1. Definicja pojęcia; 32

1.3.4.2. Strategia w dydaktyce języków obcych; 33

ROZDZIAŁ 2
LINGWISTYCZNO-KOMUNIKACYJNE PODSTAWY DYDAKTYKI JĘZYKA FRANCUSKIEGO JAKO OBCEGO A PEDAGOGIKA TWÓRCZOŚCI; 37

2.1. Językoznawcze i dydaktyczne koncepcje języka; 37

2.2. Twórczy aspekt użycia języka w ujęciu współczesnej lingwistyki; 39

2.2.1. Chomsky i teoria gramatyki generatywnej; 39

2.2.2. Psycholingwistyczne i dydaktyczne implikacje teorii Chomsky’ego; 42

2.2.3. Socjolingwistyczne dopełnienie koncepcji twórczego użycia języka według Chomsky’ego; 43

2.3. Od kompetencji językowej Chomsky’ego do dydaktyki komunikacji; 44

2.3.1. Socjolingwistyczna krytyka teorii Chomsky’ego a narodziny nowego językoznawstwa skoncentrowanego na komunikacji; 44

2.3.2. Wkład koncepcji lingwistycznych w rozwój podejścia komunikacyjnego; 47

2.3.2.1.Model aktu komunikacji Romana Jakobsona; 47

2.3.2.2. Teoria aktów mowy; 49

2.3.2.3. Interakcja; 50